http://www.shop2thai.com/shop/Suzstar

Romantic Erotic Love
 
  ยอดนักอ่าน
 
เปิดเมื่อ   24 พ.ย. 2554
นักอ่าน 6,798
นิยาย 13
หมวดหมู่นิยาย 5
 
 
  หมวดหมู่นิยาย
 
Boy Love (3)
Erotic (2)
Romance (3)
แจกฟรี อ่านฟรี (3)
ดาร์ก สะอื้น (2)
 
 
  เมนูหลัก
 
หน้าแรก
Venus909
คิดถึงก็ทักมา
จากใจ
การชำระเงิน
เว็บบอร์ด
คำถามที่พบ
หมวดหมู่นิยาย
แจ้งการส่งของ
 
 
  สมาชิกเข้าสู่ระบบ
 
ชื่อผู้ใช้
:
รหัสผ่าน
:
 
 
 
  ปฎิทินและเวลา
 
 
 
  แบบสำรวจความเห็น
 
โหวต ปลดล็อคนิยาย ประจำเดือนกันยายน ค่ะ
วาย / เกลียดดีนักจะทำให้รักมากมาย
รักโรมานซ์ / TGA รักละมุน
อิโรติก /อ่อยรัก นายซื่อบื้อ
วาย / Yes or No
โรมานซ์ แซ่บ / ร่าน ราวี
 
 
 
Venus909
 
  ซีรี่ย์ เผลอ
 

ผู้แต่ง



ติดอกติดใจตามไปโหลด Ebook ได้จ้า
ราคาโปรโมชั่นเดือนนี้ เพียง 79.-


“ ความรักมักเล่นกล ”

มายากลที่หาตัวจับได้ยาก อยู่เหนือการควบคุมและการคาดเดาก็คือความรัก ใครกันเคยบอกไว้ว่ารักควบคุมได้ เพิ่งรู้วันนี้เองว่ามัน

...ไม่จริงเลย !!

 

โหลดแยกรายเรื่อง คลิกลิงค์ได้จ้า

 


ฌอน (Sean) แปลว่า ความสง่างามของพระผู้เป็นเจ้า

                CEO หนุ่มโสดอายุ 30 ปีนักปาร์ตี้ตัวยง เพราะหน้าตาฐานะและสังคมของเค้า สาวสาวทั่วทั้งเมืองอยากเข้าใกล้ แต่แค่เพียงไม่นานสาวพวกนั้นก็จะถูกเขี่ยทิ้ง โดยที่ฌอนยังจำชื่อเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ

 

 

 

ไลลา (Laila) เดนิชแปลว่ากลางคืน

                สาวน้อยวัย 22 ปี เรียบง่ายเกินกว่าจะโคจรมาเจอเรื่องวุ่นวายได้ เช้าทำงาน เย็นกลับบ้านเหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วไป เรื่องเดียวที่หวือหวาสุดในชีวิตคงเป็น “ เรื่องความรัก ” เพราะเค้าคนนั้นไม่ใช่หนุ่มที่ไหน แต่ดันเป็นเพื่อนสาวที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม นับรวมเวลาแล้วก็ 7 ปีพอดี ( ไม่รู้ปีนี้เธอจะเจออาถรรพ์เลข 7 หรือเปล่า )

 

 

 

 

 

 “ อืมม.. ฌอนแรงอีกค่ะ อ๊ะ!! อ๊ะ!! แรงอีกค่ะฌอน..”

                “ อ๊ะ!! ทำไมล่ะค่ะ”

                ร่างเพรียวบางราวหลุดมาจากรันเวย์โกอินเตอร์ นอนคว้าหน้าชันบั้นท้ายกลมมนได้รูปให้อีกฝ่ายสอดใส่ แรงกระแทกกระทั้นก่อนหน้านั้นนิ่งค้างโดยไม่มีสาเหตุ ทำให้เธอเกิดความสงสัยสะบัดหน้าจ้องชายหนุ่ม จังหวะที่จวนเจียนสุขสมหยุดลงกลางคั้นทำให้อารมณ์ทั้งสองฝ่ายอึดอัดค้างคาไม่ต่างกัน ร่างกำยำนิ่งไม่ตอบแถมลุกเดินหนี

 

                 “ เกลทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าค่ะ”

                เธอรีบชันร่างเปลือยเปล่าเดินตามมา หวังออดอ้อนเพื่อให้เค้าสานต่ออีกครั้ง ชายหนุ่มมาดนิ่งเงียบผละตัวออกจากเธออย่างสุภาพ เดินตรงเข้าสวมชุดคลุมหรู แล้วเปิดประตูห้องส่งสายตาไล่ให้เธอออกไป

                 “ เกลขอโทษ...ยกโทษให้เกลนะคะ ณอนอยากได้อะไรเกลจะตามใจคุณทุกอย่าง นะคะ?”

                “ ออกไป

                เค้ายังยืนยันเจตนาเดิมส่งสายตาดุดันจ้องกร้าวใส่เธอ ราวกับว่าความสวยตรงหน้าไม่อาจทำให้เค้าใจอ่อนได้ ธรรมดาของคู่ขาทุกคนเมื่อกำลังจะถูกทิ้งก็มักอ้อนวอนขอร้องไม่ต่างจากเกลในตอนนี้

                 “ อีกรอบนะคะ รับรองเกลจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

                หน้าสวยจงใจเคลื่อนลงต่ำแหวกชั้นผ้าปังกายชายหนุ่มให้เปิดออก เธอจ้องแท่งแกร่งที่ยังไม่อ่อนตัวเต็มที่ด้วยแววตาหยาบโลน สายตากระหายอย่างครอบครองแสดงยั่วแบบนี้ที่ไร...ใช้ได้ผลทุกที เธอขยับหน้าเข้าไปสูดดมกลิ่นกายชายหนุ่มช้าๆ เผยอปากยื่นลิ้นสากเข้าไปสัมผัสร่องหยักปลายแท่งอย่างเอาใจ

                “ พอเถอะ!! เวลาของคุณหมดแล้ว ซีโน!! มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปที”

                “ ไม่นะคะฌอนให้เกลดูแลคุณ เกลทำอะไรผิดคะ” เสียงหวานยังออดอ้อนเอาใจไม่ยอมห่าง สองมือกอดรั้งหวังเพียงให้ชายหนุ่มกลับมาหลงใหลเธออีกครั้ง

                “ ไม่เคยมีใครบอกคุณหรอ ว่าผมไม่ชอบให้ใคร...เรียกชื่อ” แววตานิ่งเรียบเมตตาตอบในสิ่งที่เธออยากรู้ มือแกร่งพยายามแกะร่างอีกฝ่ายออกอย่างไร้เยื้อใย

                “ คือ... เกลผิดไปแล้วค่ะ ให้โอกาสเกลนะคะ”

                “ ออกไป!!”

                แรงเหวี่ยงอย่างเหลืออดทำให้ร่างหญิงสาว กระเด็นออกมาปะทะอกซีโน ซึ่งได้รับคำสั่งให้ลากเธอออกไป แต่ดูจากสภาพเธอตอนนี้นายนั่นคงไม่กล้าทำอะไรหรอก

                

                ผม “ ฌอน โฮโจ” CEO คอมเพล็กซ์ยักษ์ใหญ่ใจกลางเมือง ตั้งแต่จำความได้ชีวิตผมมีแค่เรื่องเรียนและเรื่องงาน ไอ้ที่จะมาบันเทิงเริงใจแบบนี้ผมมองว่ามันเสียเวลาเปล่าๆ แต่ธรรมชาติของผู้ชายทุกคนเรียกร้องเรื่องเซ็กเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ผมถือว่านี่คือการปลดปล่อยเราไม่จำเป็นต้องรู้จักกันก็ได้ เพราะฉะนั้นแม้แต่ชื่อเธอผมก็ไม่อยากรู้ รวมถึงชื่อผมเธอก็ไม่ควรเอ่ยออกมาเหมือนกัน

 

  Rrrrrrrrrrrrrrrrrrring             

                “ ฮัลโหลไลลาพูดค่ะ”

                “ ดิฉันโทรมาจากโฮโจคอมเพล็กซ์นะคะ จากที่คุณเคยมาสัมภาษก์งานไว้ตอนนี้มีตำแหน่งว่างแล้ว สะดวกเริ่มงานวันไหนคะ”

                “ สะดวกค่ะ สะดวกทุกวันค่ะ”

                “ งั้นเริ่มงานพรุ่งนี้เช้า 8.00 โมงแต่งกายชุดสุภาพมา ขึ้นมาชั้น 10 ติดต่อฝ่ายบุคคลเพื่อรับบัตรพนักงานชั่วคราวและยูนิฟอร์ม อย่ามาเลทนะคะบริษัทเราเคร่งครัดเรื่องเวลาทำงานมาก สวัสดีค่ะ”

                ไม่ได้ฝันใช่ไหม? อร๊ายย...!! ไม่ได้ฝันใช่ไหม? ฉันได้งานทำแล้ว...แม้จะไม่ใช่งานมีเกียรติเงินเดือนสูง เป็นเพียงพนักงานฝ่ายเอกสารธรรมดาๆ แต่ฉันก็ดีใจ

                ชีวิตเด็กจบใหม่ถ้าโปรไฟล์ไม่ดี นามสกุลไม่ดัง ยิ่งความสามารถน้อยอย่าได้หวังสูงเด็ดขาด มีที่ไหนจ้างก็ทำไปเถอะ ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจ...ฉันต้องทำได้แน่นอน

               

                “ ดาว!! กลับมาแล้วหรอ เหนื่อยไหม”

                “ ก็เห็นอยู่ จะถามทำไม”

                “ นั่งๆ เดี๋ยวไลลาหาน้ำให้นะ”

                “ โอ๊ย!! เงียบเหอะคนกลับมาเหนื่อยๆ จะทำอะไรก็ทำ”

                สงสัยวันนี้อารมณ์ไม่ดีมั้ง กะจะบอกข่าวดีเรื่องได้งานทำที่เดียวกันสักหน่อยแต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีอารมณ์ฟัง ตั้งแต่เรียนจบมาดาวก็ได้งานทำทันทีเพราะเธอเป็นคนสวย ช่างพูดช่างคิด เรียนก็เก่งไม่เหมือนฉัน ที่ทุกวันนี้เรายังคบกันเหนียวแน่นนอกจากความสัมพันธ์แบบเพื่อนแล้ว เรายังเป็นคู่รักมาราธอนยาวนาน 7 ปีอีกด้วย

                “ ดาว ที่บริษัทเป็นไงบ้างช่วงนี้ยุ่งหรอ”

                “ ไม่น่าถามนะ ทำงานก็ต้องยุ่งซิไลลา เราไม่ใช่เด็กนักศึกษาฝึกงานแล้วนะ เค้าจ่ายเงิน...เค้าจะใช้เรายังไงก็ได้”

                “ อืม.. จริง”

                “ ว่าแต่แกเหอะรีบหางานทำได้แล้ว จะได้มาช่วยกันค่าใช้จ่ายสารพัดเนี่ยดาวหาคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ”

                คำพูดนี้ทำเอาสะอึกไปหลายวินาที มันก็จริงของเธอแม้ฉันพยายามหางานพาร์ทไทม์ทำอยู่ตลอดก็สู้งานประจำมีเงินเดือนแน่นอนไม่ได้ ยิ่งดาวทำงานเป็นประชาสัมพันธ์บริษัทใหญ่โตเค้ายิ่งต้องดูแลตัวเอง เครื่องประทินผิวครีมบำรุงต่างๆ แถมออฟชั่นเสริมรองเท้ากระเป๋าอีก...แค่เงินเดือนจะไปพออะไร

                สองสามเดือนหลังฉันจนกรอบจริงๆ ไม่ได้ช่วยจ่ายค่าเช่าห้องเลย แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นประโยชน์ที่สุดเก็บกวาดเช็ดถู ไม่ให้คนที่เหนื่อยจากงานข้างนอกต้องมาหยิบจับงานในบ้านให้เหนื่อยอีก แต่มันคงไม่พอเพราะที่เธอต้องการคือความสุขสบายที่คนเป็นแฟนอย่างเรา...ยังให้ไม่ได้

                “ เดี๋ยวเดือนหน้าก็สบายแล้วแหละ เราได้งานที่โฮโจแล้ว”

                “ ห๊ะ!! แกเนี่ยนะ ตำแหน่งอะไร”

                “ ฝ่ายเอกสาร”

                “ หึ ก็เหมาะกับแกดีนะ ไม่ต้องใช้ความสามารถอะไรมาก”

                 เธอเป็นคนพูดตรงอย่างนี้เสมอ คิดอะไรก็พูดอย่างนั้นฉันไม่ถือสาหรอก คนเป็นแฟนกันถ้าพูดกันตรงๆ ไม่ได้ก็แย่นะต้องเก็บทุกเรื่องไว้ในใจ ถ้าทนไม่ไหวขึ้นมาได้ระเบิดกันมั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chapter 1

 

 

เราสอง

Laila’s Part

          แสงสลัวหลายสีหลายทิศทางตามการหักเหของแสงทำให้คืนเงียบสงบนี้น่าหลงใหลกว่าเดิม กลิ่นหอมแบบฉบับปรุงแต่งพิถีพิถันทำให้ตอนนี้เราสองคลอเคลียกันไม่ยอมห่าง ค๊อกเทลสูตรพิเศษบริการถึงขอบอ่างจากุซซี่ เปิดเสียงเพลงที่เราชอบคลอบรรยากาศ ร่างอวบอัดของปานดาวยิ่งสวยสง่าเมื่อแสงสีนวลตกกระทบลงผิวแตกสาว ฉันไล่ลูบฝ่ามือคลึงเค้นนวดขัดเพิ่มอุณหภูมิอุ่นร้อน บีบนวดไล่ความเมื่อยล้าให้หายไปจากร่างเธอ ถ้าเลือกได้ฉันอยากรับความเหน็ดเหนื่อยนั้นไว้เอง ไม่อยากให้ดาวต้องเหนื่อยแล้วอารมณ์เสียอย่างทุกวันนี้เลย

                “ เป็นไง ชอบไหม”

                “ อืม...สบายจัง”

                “ เดี๋ยวได้สบายกว่านี้”

                เหตุผลที่ทำให้เราคบกันได้ยาวนานถึง 7 ปีคงหนีไม่พ้นเซ็ก ดาวเป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงที่กระหายใคร่อยากตลอดเวลา ฉันจึงต้องหมั่นสร้างความแปลกใหม่อยู่เสมอ เหมือนเกมส์รักในคืนนี้

                “ ไลลาเราอยาก ไปเตียงกันไหม”

                “ เอาซิ

                ค็อกเทลแสนหวานผสมด้วยสารกระตุ้นบางอย่าง มันจะทำให้เธอคลั่งทั้งคืนรับประกันได้เลยว่าจะยาวนานกว่าคืนไหนๆ บีบเนื้อครีมกลิ่นหอมหวานที่ชอบละเลงคลึงเค้นทั่วทุกส่วน ลูบวนเน้นสองเต้ากลมช้าๆ ปลายยอดชูชันถูกปั่นหัวบดบี้ด้วยนิ้วหัวแม่มือ ดาวแอ่นอกรับสัมผัสรุกเร้าอย่างถูกใจกระเส่าเสียงตามอารมณ์ร่วม ลูบลงล่างผ่านเอวคอดกิ่วเน้นเนินท้องเรียบแบนลากลงจนถึงเนินสามเหลี่ยมกลางตัว ผิวอ่อนตรงนี้สะอาดเกลี้ยงเกล้าไร้ดงขนปกคลุม เธออ้าขาพร้อมรอให้อีกมือเข้าไปทักทาย สองกลีบแดงสดอ้ารอรับแรงเสียดสี แต่ยังหรอก...มันยังไม่ถึงเวลา !!

               

                 “ ไลลา แกล้งดาวหรอ”

                “ เปล่า... ใจเย็นซิ”

                สองแขนเรียวคว้าร่างฉันไว้พยายามเข้าซุกไซ้บดจูบอย่างเร่งเร้า ปานดาวเป็นอย่างนี้เสมอเธอไม่เคยอดทนรอไม่ว่าเรื่องอะไร ผิดกับฉันยิ่งรอคอยยิ่งน่าตื่นเต้น นิ้วกลางเกลี่ยคลึงเม็ดเดี่ยวเร้าอารมณ์ ริมฝีปากสวยครางกระเส่าตาปรือฉ่ำ หน้าสวยราวตุ๊กตาบิดเกร็งครางอื้อพอใจ มือเธอรบเร้าพยายามดันหัวฉันมุดลงล่างเพื่อไปเสิร์ฟลิ้นเสียวซ่าน

                เชือกผ้านิ่มรวบสองแขนเธอขึ้นเหนือหัวมัดตึงไว้กันเสาหัวเตียง พร้อมกับหยิบอุปกรณ์ชวนเสียวเข้ามาช่วยทุ่นแรง “ ตือ...ตือ” เสียงเครื่องกดเปิดทำงาน ส่ายแท่งเอ็นยางหมุนวนยั่วสายตา ของเล่นชิ้นพิเศษนี้เคยทำให้ดาวพึ่งพอใจมาหลายครั้งแล้ว จึงไม่แปลกที่ตอนนี้เธอจะจ้องตาแพรวด้วยความอยากได้

 

                “ เอาใส่มาไลลา ดาวจะไม่ไหวแล้ว”

                “ ไม่หรอก เธอยังไม่ต้องการมันหรอก”

                เกลี่ยแท่งยาวนุ่มนิ่มทั่วเนินอกแข็งชัน กดจี่ส่วนปลายยอดเน้นๆ สั่นเร้าจนเต้าสวยกระเพื่อมตัวยั่วสายตา เสียงครางหวานพอใจปล่อยออกมาเต็มที่ดังระงมทั่วห้องอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

                จ่อส่วนปลายร่องหยักยั่วให้เธอยื่นเรียวลิ้นออกมาโลมเลีย ดาวละเลงลิ้นสากตามส่วนหัวที่ส่ายไปมาด้วยความกระหาย ร่างเธอดีดดิ้นเสียดสีตัวผ่อนอารมณ์ ในขณะที่ฉันอยากทำให้มันรุกโชนกว่าเดิม

                ก้มหน้าลงแนบชิดกลางร่องสาว แลบลิ้นสะกิดรอยแยกแผ่วๆ ซับปากเข้าดูดเม้มเน้นๆ ดาวเกร็งตัวหวีดเสียงสูงกว่าเดิม หลับตาพริ้มจินตนาการตามรสเสียวที่ฉันเสิร์ฟให้

                บดปากดูดเลียกลางร่องเยิ้ม ละเลียดชิมเม็ดเสียวอย่างทะนุถนอม แม้อีกฝ่ายจะกระเส่าเสียงขอร้องเพียงไหนฉันก็ยังนิ่งเฉย เพราะเกมส์ร้อนแรงตอนนี้มันยังไม่ถึงใจดาวนะซิ ! นิสัยของเธอต้องจัดหนักว่านี้อีกหน่อย

                “ ไลลา เอาเข้ามาสักทีซิ!! เร็วๆ”

                “ เดี๋ยวซิ!!”

                “ ไม่ต้องลีลาแล้ว ใส่มาเถอะน่ารำคาญ”

                แท่งยางถูกดันเข้าไปตามที่เธอร้องขอ ความนุ่มนิ่มทำให้ร่างเธอรับเข้าไปอย่างง่ายดาย แค่เปิดสวิตซ์ทำงานสิ่งชวนเสียววาบก็เร่งร้าวจนเธอครางไม่เป็นภาษา  คำหยาบคายปล่อยออกมาเป็นระยะ ยิ่งเธอด่าฉันมากเท่าไรเธอยิ่งครางดังมากขึ้นเท่านั้น แรงสะเทือนเบอร์สุดที่ฉันเปิดไว้ทำงานไม่หยุดแถมฉันยังบีบบี้ติ่งเสียวช่วยส่งอารมณ์ให้เธออีกแรง

                “ ทำไมมันไม่เสร็จสักทีวะ จะไม่ไหวแล้วนะ”

                เธอพร่ำคำในใจออกมาเป็นคำพูด ฉันรู้อยู่แล้วเพราะยาที่ผสมให้เธอดื่มมันจะช่วยกระตุ้นความอยากและเสร็จยากขึ้น เรียกว่ารอบเดียวอาจจะแตกเป็นสิบน้ำเลยก็ได้

                “ ไลลาแก้มัดดาว เดี๋ยวนี้!!”

                เสียงกร้าวสั่งให้ฉันรีบทำตาม นี่เราผสมอะไรผิดสูตรไปหรือเปล่า ร่างเธอดูหอบกระหายอยากใคร่เกินกว่าจะจบลงในเกมส์เดียว ร่องกลางตัวแฉะไปหมดแปลว่าเธอปลดปล่อยออกมาหลายครั้งแล้วแต่ร่างกายก็ยังเรียกร้องงั้นหรอ

                 ฉันรีบแก้มัดให้เธอทันที พอผู้ถูกกระทำเป็นอิสระสิ่งที่เธอทำอย่างแรกคือผลักฉันออกห่างแล้วคว้าตุ๊กตาหมีสีหวานตัวใหญ่มารองรับอารมณ์แทน

                ฉันยังคงปรี่เข้าไปใกล้ ในขณะที่ร่างเธอหมุนเข้าหาตุ๊กตาตัวโปรด ชันตัวคร่อมตักพร้อมเร่งโยกสุดแรง นิ้วเรียวบี้คลึงเม็ดเสียวตัวเองตามจินตนาการ ครางหวานกระเส่าเสียงเสียวไม่หยุดปาก ฉันพยายามเข้าไปช่วยสิ่งที่ได้รับกลับเป็นคำด่าทอสนุกปาก ยิ่งเธอด่าหยาบออกมามากเท่าไรเธอยิ่งมีอารมณ์มากเท่านั้น

                “ ไม่ได้เรื่อง!! น่าเบื่อชะมัด”

                “ อ๊ะ!! อ๊ะ!! คุณฌอนขา...ชอบไหมค่ะ ดาวทำถูกใจคุณหรือเปล่า”

                ชื่อนี้คงเป็นคนในความคิดของดาวซินะ ซี๊ดเสียงซู๊ดปากขย่มร้อนแรงอยู่นานจนร่างเธอเกร็งกระตุกถี่ ฉันรีบเข้าไปลูบไล้กอดปลอบ เธอแทบสลบไปในท่านั้น จึงทำได้เพียงช่วยประครองให้เธอลงนอนทั้งที่ใจอยากปลุกขึ้นมาถามว่า

                “ ฌอนคือใคร” คำถามในใจฉันกับค่ำคืนที่แสนทรมาน

 

                 “Morning ปกติไม่เคยเห็นไลลาตื่นสายเลยนะ เมื่อคืนทำอะไรอยู่ไม่ยอมหลับยอมนอนรึเปล่า”

                “ เปล่า”

                “ แน่ใจ? ไม่ใช่ว่ามัวแต่ช่วย...ตัวเองอยู่หรอ”

                 ความสดใส รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของผู้หญิงคนนี้ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ แม้บางครั้งเธอจะเหวี่ยงอารมณ์เกินไปบ้าง แต่เราไม่เคยทะเลาะกัน...นี่ฉัน !! กำลังปลอบใจตัวเองอยู่หรือเปล่า

                พอมีงานทำแต่ละวันของฉันก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว งานบ้านงานเรือนฉันยังรับผิดชอบเหมือนเดิมทุกอย่าง จึงทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาเสพเรื่องอย่างว่า ดูไปดาวเองก็เหนื่อยไม่ต่างกัน เพราะเธอต้องใช้เวลาส่วนใหญ่เพื่อดูแลตัวเอง งานของเธอต้องใช้หน้าตาและความสามารถ พบเจอผู้ใหญ่ในบริษัทอยู่ตลอด ฉันจึงช่วยเหลืองานบ้านทุกอย่างเพราะเชื่อเสมอว่าตัวเองสามารถเป็นแฟนที่ดีให้ใครสักคนได้

               

                “ ดาว เราได้รางวัลกิฟท์การ์ดห้องอาหารวีไอพีมาด้วยแหละ เย็นนี้เราไปเที่ยวกันไหม”

                “ หืม.. น่าตื่นเต้นตรงไหน? ดาวเข้าไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ไม่เอาหรอก...เสียเวลา!! ดาวไปนวดสปาดีกว่า ดูซิช่วงนี้ทำงานมากแห้งกร้านหมดแล้วเนี่ย”

                “ ไว้ไปวันหลังไม่ได้หรอ เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันนานแล้วนะ”

                 “ เอ๊ะไลลา!! เราก็ไปทำงานพร้อมกันทุกวัน ทำงานที่เดียวกัน เธอยังอยากให้ดาวไปเที่ยวไปกินข้าวด้วยอีกหรอ เห็นแก่ตัวเกินไปไหม?”

                “ โอเคๆ ไม่ไปก็ไม่ไป”  

                “ ดาวทำงานใช้หน้าตานะ ไม่ใช้วันๆ มุดหัวอยู่กับกระดาษบ้าบอพวกนั้น ถ้าประชาสัมพันธ์คอมเพล็กซ์ไม่สวยไม่หล่อ ใครเค้าจะอยากเข้ามาคุยด้วยห๊ะ!!”

                “ เออ! เราไปคนเดียวก็ได้”

                “ ดี! เลิกวุ่นวายกับดาวได้แล้ว เราโตกันแล้วนะไลลาไม่ใช่เด็กมัธยมที่ต้องมาตัวติดกันตลอดเวลาน่ะ”

                แค่บอกว่าไม่ไปก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องพูดอะไรมากให้เสียความรู้สึกกันเลย ฉันเคยคิดไม่ว่าดาวจะเป็นยังไง...ฉันก็รับได้ แต่นานวันเข้าสังคมที่เค้าอยู่กับสังคมของฉันมันห่างไกลกันเหลือเกิน ทั้งที่เราทำงานที่เดียวกันแล้วทำไม...ชอบดูถูกกัน

 

                ในใจวูบไหวทุกครั้งที่ดาวแสดงท่าทีเปลี่ยนไป ฉันพยายามย้ำกับตัวเองว่าเพราะเราโตขึ้น มีเรื่องให้รับผิดชอบมากขึ้น เธอจึงสนใจเรื่องความรักน้อยลง แต่คืนนั้นไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันได้ยินชื่อ “ ฌอน” เค้าเป็นใครที่ฉันควรรู้จักไหม

                ...ฉันไม่รู้เลย !!        

 

                กิฟท์การ์ดมูลค่าหนึ่งหมื่นบาทสำหรับใช้ในห้องอาหารวีไอพีนี้ ปกติเค้าจะแจกแค่พนักงานระดับสูง ไปจนถึงเป็นของขวัญตอบแทนความดีของพนักงานบางครั้งบางคราว สำหรับเด็กใหม่อย่างฉันได้มาครองเพราะอยู่ช่วยงานนอกเวลาเป็นอาทิตย์จนส่งงานทันตามกำหนด พี่หัวหน้าใจดีจึงยกให้ตอนแรกก็ดีใจนึกว่าจะได้ออกมาดื่มแบบสองสาวเหมือนสมัยก่อน แต่ตอนนี้กลายเป็นฉันคนเดียวกับแสงมืดสลัวและค๊อกเทลหลายสี

 

 

 

                “Sildcar ที่หนึ่งค่ะ”

                บรรยากาสเงียบสงบสมกับเป็นโซนวีไอพีจริงๆ การดีไซน์ตกแต่งดูเรียบหรูแบบผู้ดีตะวันตก ฉันสั่งค็อกเทลแบบตะวันออกที่นี่ ย่อมถูกมองหน้าเป็นธรรมดา ทำไงได้ก็กะจะใช้เวลาเพียงไม่นาน แค่อยากลองเข้ามาดูเฉยๆ รีบเมารีบกลับประมาณนั้น

( *Sildcar เป็นค็อกเทลที่ได้รับความนิยมมากในประเทศฝรั่งเศส ถูกแนะนำโดย MacGarry ผู้ที่ทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์แห่งหนึ่งในผับของลอนดอนซึ่งสูตรดังกล่าวนี้เกิดขึ้นมานานตั้งแต่ในปี ค.ศ. 1992 ที่ถูกคิดค้นโดยทหารอเมริกันคนหนึ่งในเมืองปารีสนั่นเอง ส่วนผสม บรั่นดีคอนยัค , เหล้าหวานรสส้ม, น้ำมะนาวสด, น้ำแข็ง)

CR. http://www.manager.co.th/Marsmag/ViewNews.aspx?NewsID=9560000087717

 

 

 

 

                “ นั่งด้วยได้ไหมครับ”

                “ ไม่สะดวกคะ ฉันจะกลับแล้ว”

                “ เพิ่งมาจะรีบกลับทำไมล่ะครับ ที่นี่บรรยากาสไม่ถูกใจคุณหรอ”

                “ ที่นี้สวยดีค่ะ แต่ฉันไม่ชอบกลับบ้านดึก”

                “ เพิ่งจะสี่ทุ่มเอง ผมว่ายังไม่ดึกนะครับ”

                “ เรียกว่าดึกมาสำหรับฉันค่ะ ขอตัวนะคะ”

                ค็อกเทลฤทธิ์แรงถูกยกมาเสิร์ฟประมาณสามแก้ว ร่างฉันร้อนผ่าวราวกับปล่อยพลังออกมาได้ สมองไร้การควบคุมเริ่มคิดเรื่องอึดอัดคาใจ

                “ นายเป็นใครห๊ะ ฌอน!! นายคือใคร” รู้สึกตัวดีทุกอย่างเพียงแต่ปากหยุดพร่ำคำนี้ไม่ได้

                 จนเมื่อมีชายร่างสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน ดูจากบุคลิกลักษณะแล้วเค้าต้องเชี่ยวชาญที่นี่เป็นอย่างดี เห็นพนักงานก้มหัวทักทายอย่างนอบน้อม ไม่ว่าเค้าจะชวนคุยอะไรในใจฉันเลือกปฏิเสธไว้ก่อนแล้ว ระหว่างเราจึงมีเพียงบทสนทนาสั้นๆ เท่านั้น

 

                 “ คุณซีโนจะรับอะไรไหมครับ เดี๋ยวผมจัด ให้ ”

                “ เอาแบบคุณผู้หญิงคนนี้แล้วกัน”

                ฉันยังรักษามารยาทนั่งนิ่งเงียบไม่แสดงท่าทีรำคาญออกมา ส่วนหนึ่งก็เกรงใจยูนิฟอร์มที่สวมใส่อยู่ อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าเค้าคือใคร รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาทักทายตลอดเวลา จนรู้สึกว่าตัวเองฝืนต่อไปไม่ไหวจึงรีบขอตัวกลับ หันมาเก็บกระเป๋าและถุงเอกสารข้างกาย

                

                “ จะกลับแล้วหรอครับ ผมยังไม่ได้ดื่มกับคุณสักแก้วเลย”

                “ ค่ะ จะกลับแล้ว”

                “ งั้นแก้วสุดท้าย ดื่มกลับผมหน่อยนะครับ”

                คอลเท็กสูตรเดิมสองแก้วถูกยกมาวางไว้หน้าฉัน ราวกับเกมส์วัดใจให้ต้องเลือก วินาทีช่างใจทำให้เผลอจ้องตาเค้าโดยไม่ทันตั้งตัว เจ้าของดวงตาน้ำตาลอ่อนจ้องกลับอย่างท้าทาย บุคลิกแบบนี้ต้องไม่ใช่ดื่มเพื่อร่ำลาแน่แต่ถ้าฉันลีลายิ่งเท่ากับเป็นการเปิดโอกาส

 

                ตัดสินใจเลือกมาแก้วหนึ่งแล้วกระดกพรวดเดียวเข้าปาก ดื่มเสร็จรีบขอตัวกลับทันที อุณหภูมิในร่างยังร้อนระอุเหมือนเดิม ขาเริ่มก้าวช้าตาพร่ามัวด้วยความมึนเมา พยายามประครองตัวเองไปให้ถึงรถแต่มันยากเหลือเกิน สุดท้ายความมืดดำก็เข้ามาแทนที่

               

                “ ทำไมดาว ทำไม?”

                “ ฌอน นายเป็นใครห๊ะ!! ฉันถามว่านายเป็นใคร

 

 

 

                 สะดุ้งหลุดออกมาจากฝันร้ายและความมืดมิด เปลือกตาปรือรับแสงสว่างจ้าบ่งบอกว่าเป็นเวลายามเช้าแล้ว ถามตัวเองซ้ำๆ ทั้งที่ยังไม่ได้สติ พยายามเพ็งมองรอบกายด้วยความสงสัย

                “ ทีนี่ที่ไหน”

                “ ห้องผมไงล่ะคุณ”

                คำถามแผ่วเบาที่ฉันเอ่ยถามตัวเองถูกตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่คุ้นหู หันมองตามเสียงเบาราวกระซิบทันที เฮ้ย!! ใบหน้าระยะใกล้แทบจะชนกันอยู่แล้ว ยิ่งทวีคูณความตกใจ

                “ นายเป็นใคร”

                “ นั่นซิ!! ผมเป็นใคร แล้วคุณคิดว่าผมเป็นใครล่ะ”

                คำตอบยียวนตอกกลับฉันมาแบบนั้น โถ่!! ฉันต้องรู้จักทุกคนบนโลกนี้หรือไง ถามยังกับตัวเองเป็นซุปตาร์คนดังคนครึ่งค่อนโลกต้องรู้จักงั้นแหละ

 

 

                 “ ฉันไม่รู้!! แล้วฉันมานอนที่นี่ได้ยังไง”

                 ประโยคแรกเอ่ยตอบคำถามเค้า ส่วนประโยคที่ตามมานั้นฉันคุยกับตัวเอง กรอกตาดูฝาเพดานหรูหราไล่ลงมาจนถึงสิ่งของรอบกาย ผ้าห่มสีทึบปิดร่างให้ความเย็นวาบอย่างประหลาด อย่าบอกนะ !! ว่าเรา...

                “ แล้วนี่นายทำอะไรฉันเนี่ย ไอ้คนบ้า! ไอ้คนฉวยโอกาส! ไอ้โรคจิต

                คำด่ามาทันความคิดและการมองเห็น สภาพเปลือยเปล่าทำให้ฉันรีบดึงผ้านวมผืนใหญ่มาสุ่มอยู่บนตัวให้แน่นหนาขึ้น พยายามม้วนกลิ้งจนอีกร่างเปิดโชว์ความโป๊ไม่ต่างกัน

                “ นาย!! ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า”

                “ ถามผม.. แล้วคุณล่ะใส่หรือเปล่า”

                แสร้งทำเสียงดังถามอีกฝ่าย แทนที่เค้าจะตอบดีดีกลับยียวน กลั้วเสียงขำกวนประสาท สองมือรวบผ้าห่มไว้แน่นจิกกำจนรู้สึกเปียกชุ่มไปหมด ตาจ้องกร้าวไปที่อีกฝ่าย สภาพฉันตอนนี้คงไม่ต่างจากหนูจนตรอกที่กำลังท้าทายราชสีห์

               

                “ หืมม.. นายทำอะไรฉันเนี่ย”

                “ ผมคนเดียวซะที่ไหน คุณก็ทำด้วย”

                แววตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ฉันเคยเห็นที่ไหนนะ ดวงตาน้ำตาลอ่อนกลมใสใต้แสงสลัว เมื่อคืน !! ใช่แล้ว...แต่เค้าไม่ใช่คนเมื่อคืนนิ แล้วเค้าเป็นใคร? เข้ามาตอนไหน...แล้วทำไมเราถึงนอนเปลือยกายด้วยกันอย่างนี้

                “ กรี๊ด!!! แก...ไอ้โรคจิตใช้ผ้านวมคลุมตัวแล้ววิ่งวุ่นหาเสื้อผ้าในตู้ใส่ทันที ห้องน้ำหรูหรารับร่างฉันเข้าไปซ่อนอยู่ในนั้น ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจไล่หลังราวกับอารมณ์ดีเหลือเกินที่เห็นฉันคลั่งขนาดนี้ เมื่อเปลื้องผ้านวดออก สิ่งที่ปรากฎต่อหน้าคือรอยจำแดงจำนวนมากทั่วเนินอกและหน้าท้อง

                ...นี่เราเผลอมีอะไรกับคนไม่รู้จักเหรอ

                ...ครั้งแรกของฉันกับคนไม่รู้จักหรอ

                ...เสียตัวให้คนไม่รู้จักหรอ

                ...โถ่เว้ย !! เกิดอะไรขึ้นทำไมนึกไม่ออก

 

 

               

                

    

Chapter 2

  

 

เด็กหลงทาง

Sean’s Part

                ผมสะดุดตาเธอตั้งแต่เดินเข้ามา ผู้หญิงหน้าตาซี๊ดเซียวราวกับไม่ผ่านการปรุงแต่งใดเลย ผิดนโยบายบริษัทที่เน้นให้แต่งหน้าสวยงาม แต่งกายสะอาดเรียบร้อย แล้วดูยัยนี่ซิ !... ยังกับโดนรุมโทรมมา เสื้อผ้ายับเยินหลุดลุ่ย เดินหอบกระเป๋าใส่เอกสารใบใหญ่ติดตัวมาด้วย สภาพเธอควรรีบกลับบ้านไปพักผ่อนมากกว่าจะมานั่งดื่มในที่หรูหราแบบนี้

                 “ ฌอน นายเป็นใคร!!” เสียงพึมพรำพูดวนประโยคเดิมซ้ำๆ ทั้งที่เธอเองก็แต่งชุดพนักงานของโฮโจคอมเพล็กซ์อยู่ ผมไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลยว่าจะมีคนไม่รู้จัก CEO ของบริษัทด้วย

                “ ไง ไปแนะนำตัวหน่อยไหมเจ้านาย เธอจะได้เลิกสงสัยสักที”

                “ ทำไมคนอย่างฉันต้องทำอะไรอย่างนั้นด้วย”

                ยัยนี่ไม่อยู่หลุมอวกาศไหนมาถึงไม่รู้จักผม นอกจากจะเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้เธอแล้ว ผมยังเป็นแรร์ไอเทมของสาวสวยอีกด้วย เธอกำลังทำผมเสียเซลฟ์ ยิ่งเจอสายตาซีโนจ้องเย้ยผมยิ่งหงุดหงิดทำอะไรไม่ถูก

                “ นั่นซิ! ไม่อยากทำก็เลิกสนใจได้แล้ว”

                “ นายก็พูดเกินไปซีโน ไม่ได้สนใจสักหน่อย”

                “ แต่ผมสน เดี๋ยวมานะ”

                สายตาเจ้าเล่ห์ราวราชสีห์จ้องเหยื่อ ยิ้มเย้ยให้ผมนิดนึงก่อนจะลุกเดินไปที่โต๊ะเธอ แอลกออฮอร์ฤทธิ์แรงถูกยกกระดกพรวดอย่างไร้ราคา ร่างกายเธอโอนเอียงเสียการทรงตัว ปกติแค่ซีโนเดินไปคุยกับใครคนนั้นก็แทบคลั่งแล้ว เพราะเค้าคือตัวแทนของผมแต่ยัยนี่กลับเรียบเฉยไม่สนใจ

               

                ...ชักจะสนุกแล้วซิ

                ผู้ชายแมนๆ อย่างเราไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ผมนับวินาทีรอได้เลยไม่นานแม่สาวสุดเปิ้นคนนั้นต้องมาสยบแนบเตียงผมแน่

                “ ไม่ดูสภาพตัวเองเลยนะ คนอะไรทั้งปล่อยตัว ทั้งขี้เมาขนาดนี้”

                “ จะบ่นทำไมครับเจ้านาย คุณไม่ใช่คนแบกเธอสักหน่อย”

                รู้ถึงไหนอายถึงนั้นคนอย่าง “ ฌอน โฮโจ” มีแต่สาวต้องมารอพร้อมรับใช้ ชีวิตผมตกต่ำขนาดต้องวางยาลากขึ้นเตียงแล้วหรอ เมาหนักขนาดนี้จะทำอะไรได้ เธอต้องขอบคุณผมนะ เพราะผมเหมือนฮีโร่ที่เข้าไปช่วยเธอไว้ ไม่ใช่ผู้ชายใจร้ายที่หวังวางยาเพื่อเคลมเธอเลยสักนิด

                “ เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้หนักใช้ได้เหมือนกันนะ เอาไงต่อดีให้ผมถอดให้เลยไหม”

                ซีโนออกแรงอุ้มเธอมาจากห้องอาหารข้างล่าง โยนร่างสวยบนเตียงนุ่มอย่างแรง เธอยังหลับสนิทแถมพูดวนอยู่แต่คำถามเดิม ถามจริงเหอะ...ใครมาเจออย่างผมจะมีอารมณ์อยากทำต่อไหม

 

                สำหรับผม...มีแต่ความสงสัยว่าคนชื่อ “ ฌอน” ที่เสียงหวานเพ้อวนไปวนมาไปทำอะไรให้หรือเค้าสำคัญกับชีวิตเธอยังไง  

 

                “ ตามคุณนมมา แล้วนายก็กลับไปได้แล้ว”

                ผมไม่ใช่คนมั่วนะครับ ทุกคนต้องเต็มใจและผ่านการคัดกรองจากคุณนมก่อน ใครได้ขึ้นเตียงกับผมเอาประวัติตรงนี้กรอกลงไปในโปรไฟล์ได้เลยเพราะมันเชิดหน้าชูตา และช่วยอัพราคาค่าตัวได้ดีทีเดียว

                ปล่อยให้ร่างกายเธอถูกทำความสะอาดอยู่ในห้อง ส่วนผมนั่งทำอะไรเพลินๆ อยู่ด้านนอกจนเวลาร่วงเลยไปจนเกือบเช้า

                “ นาย!! ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า”

                “ ถามผม.. แล้วคุณล่ะใส่หรือเปล่า”

                “ หืมม.. นายทำอะไรฉันเนี่ย”

                “ ผมคนเดียวซะที่ไหน คุณก็ทำด้วย”

                ความวุ่นวายเช้านี้ทำให้ผมอารมณ์ดีกว่าทุกวัน ยัยขี้เมาคนเมื่อคืนตอนนี้หัวยุ่งเหยิง กรีดเสียงหลงร้องตกใจ...ก็ไอ้ริ้วรอยที่ผมสร้างไว้มันน้อยซะที่ไหนล่ะ เธอคล้ายคนบ้าอาละวาดเพ้อพร่ำไม่รู้เรื่อง ปกติมีแต่คนดีใจจนเสียสติที่ได้อยู่กับผม แต่ยัยนี้แปลกกว่าทุกคนที่เคยเจอ

 

                “ คุณเลขาช่วยตามพนักงานชื่อนี้ ให้เข้ามาพบผมตอนเที่ยงด้วย”

                “ คะ”

                “ ไม่ได้หรอ ออ! ...สั่งอาหารสำหรับสองที่ขึ้นมาให้ผมด้วย”

                “ ค่ะ”        

                หลังจากที่เธอกลับไปแล้วของบางอย่างก็ถูกทิ้งไว้ในห้องผม เธอคงไม่ได้ตั่งใจอ่อยหรอก ( ใช่ไหม) ถึงผมจะคิดว่าใช่แต่ก็ยังยอมเล่นตามเกมส์เธออยู่ดี

                “ ไลลา ชื่อเพราะดีนิ” เที่ยงนี้เธอจะได้รู้ว่า “ ฌอน” คือใคร? แค่คิดผมก็สนุกแล้วหวังว่าความบ้าที่เธอทำมาตั้งแต่เมื่อคืน และคำถามวนไปวนมาเหล่านั้นจะเฉลยออกมาสักที

                “ แล้วทำไมต้องคิดเรื่องยัยนั้นด้วย” กว่าจะรู้ตัวผมก็เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง กับการคิดถึงผู้หญิงหนึ่งที่วิ่งหนีออกไป แถมยังทำหน้าสะอิดสะเอียนเมื่อต้องอยู่ใกล้กันอีกด้วย แปลกจริงๆ มีแต่คนอยากเข้ามาหาฉัน เพิ่งมีแค่เธอนี่แหละที่ไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร

 

 ก๊อกๆ ก๊อกๆ

                 “ เชิญครับ ”

                “ คุณ!! ไอ้โรคจิต”   

                “ ผม...ทำไม?”

                เสียงเคาะประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างบางคุ้นเคย เธอก้มหน้าตัวสั่นไม่กล้าเงยขึ้นมอง จังหวะนิ่งเงียบระหว่างเราทิ้งช่วงขาดหายจนผมเอ่ยคำเชิญออกมา ยอมรับว่าตอนนั้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน ทั้งที่เธอเดินเข้ามาในห้องแล้ว...จะต้องเชิญอีกทำไม

                เธอเงยหน้ามองผมเป็นครั้งแรก ดวงตาสวยกรอกกลิ้งไปมา พร้อมวิ่งกลับออกไปดูป้ายชื่อหน้าห้องอีกครั้ง เดาว่าตอนนี้ทุกอย่างคงชัดเจนแล้วว่าผมคือใคร แต่เสียงสูงไม่พอใจก็ยังเรียกผมว่า “ ไอ้โรคจิต” อย่างเดิม

                คำถามผมลอยค้างอยู่กลางอากาศเห็นเพียงร่างสวยก้มหน้าตื่นกลัว สองมือกุมเข้าหากันแน่น ผมใช้ป้ายชื่อเธอเคาะกับโต๊ะทำงานเป็นจังหวะเรียกร้องให้เธอเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้งซึ่งมันใช่ได้ผล แววตาวูบไหวกำลังทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น คงกำลังคิดอยู่ละซิว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน

 

                “ ฉันขอ...”

                “ หืม... มาพูดใกล้ๆ คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบเสียงดังเหมือนคุณ”

                  น้ำเสียงเอ่ยเย้ยอย่างเหนือชั้นกว่าทำให้เธอเริ่มขยับเดินเข้ามาใกล้ ผมอยากรู้จังว่าเธอจะขออะไร ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงอยากขอโอกาสอีกครั้ง แต่เธอคงไม่น่าเบื่อเหมือนผู้หญิงพวกนั้น ไหนๆ ก็แปลกแล้วหวังว่าเธอจะแตกต่างด้วย

                “ ขอป้ายชื่อคืนด้วยค่ะ”

                “ ห๊ะ!!”

                ตามคาด...ยัยนี้แตกต่าง ผมกระดิกนิ้วเรียกให้เธอเข้ามาใกล้ ร่างสวยเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาทีละก้าวจนใกล้พอจะคว้าร่างเธอเข้ามากองบนตัก เธอดิ้นขัดขืนทันทีแต่ยังไงซะก็สู้แรงผู้ชายตัวโตกว่าไม่ได้หรอก

 

  ก๊อกๆ   ก๊อกๆ

                “ อาหารกลางวัน...”

                “ เออ… ผมเข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า”

                “ ไม่ค่ะ!!”

                ซีโนเผลอเปิดประตูเข้ามาพร้อมพนักงานเข็ญรถส่งอาหาร ภาพที่ทุกคนเห็นอยู่ตอนนี้คือไลลานั่งอยู่บนตักผมสองแขนกอดรัดกันแน่นราวกับกำลังแสดงบทรัก หารู้ไม่ว่าเธอทั้งดีดดิ้นขัดขืนขนาดไหนเพิ่งจะยอมสงบลงก็ตอนที่พรวดกันเข้ามานี่แหละ

                “ ไม่ขัดจังหวะหรอก พอดีไลลาเธอชอบโชว์น่ะ” เสียงยียวนของผมปล่อยออกไปพร้อมท่าทางหยอกเย้า จมูกซุกซนจงใจกระซิบข้างหูพร้อมลากผ่านแก้มเนียนไปมา

                “ คุณ!!” มือเรียวไล่แกะสองแขนพันธนาการของผมออก ยิ่งเธอขยับเคลื่อนไหวผมยิ่งกอดแน่นกว่าเดิม กดจมูกสูดดมสองแก้มซ้ายขวาหอมโชว์แขกผู้มาเยือนหลายครั้ง จนซีโนพูดขัดขึ้นมา

                               

                “ เออ... คุณฌอนครับ มีอะไรเรียกนะครับผมรออยู่ด้านนอก”

                “ อืม ล็อกประตูให้ด้วย”

                “ นี่คุณ!! ปล่อยฉันได้แล้ว” เสียงเหวี่ยงสูงไม่พอบอกให้ผมรีบปล่อยมือที่รัดตัวเธอออก แต่เหมือนคำสั่งนั้นไม่ได้กระทบเข้าหูผมเลย นอกจากจะไม่ปล่อยแล้วกลับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอกว่าเดิม

                “ ทำบ้าอะไรเนี่ย” ระยะห่างเพียงแผ่นกระดาษกั้นเว้นไว้ให้เธอได้เอ่ยปากเถียง ดวงตากลมกรอกกลิ้งไปมาอย่างระแวง มือบางกำทึ้งเสื้อเชิ้ตหรูของผมจนยับไปหมด

                “ ที่นี่รู้หรือยัง ว่าผมเป็นใคร” ลมหายใจอุ่นพ้นออกตามจังหวะเอื้อนเอ่ย เราใกล้ชิดกันมากจนได้ยิ่งเสียงหัวใจเธอเต้นถี่ไม่เป็นจังหวะ คงจะตื่นเต้นซินะที่ได้มีโอกาสอยู่กับ CEO หนุ่มฮอตแบบผม

                “ นายจะเป็นใครก็ช่าง สำหรับฉันนายคือไอ้โรคจิต ไอ้คนฉวยโอกาส” กระแทกเสียงสูงใส่ผมพร้อมเบี่ยงตัวหลบหนี ทำไมความหล่อโปรไฟล์เลิศของผมใช้ไม่ได้ผลกับเธอหรอ? หรือแท้จริงแล้วเธอกำลังยั่วให้ผมทำมากกว่านี้

                ออกแรงรั้งกรอบหน้าสวยเข้ามาใกล้ ประกบปากบดคลึงเน้นใส่จังหวะเร้าร้อนจนคนในอ้อมกอดตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก ยิ่งเห็นว่าเธอนิ่งค้างผมยิ่งได้ใจสอดลิ้นสากเข้าไปกวาดต้อนเอาคำแสลงหูดูดกลืนมาที่ผม ขยับคลึงกลีบบนล่างเน้นๆ แล้วโลมเลียชอนไชจนเธอครางอื้อประท้วง

 

                 “ อื้ม...” ร่างที่นิ่งค้างไปหลายวินาที ตอนนี้เริ่มดีดดิ้นขยับตัวขัดขืนโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังเสียดสีบั้นท้ายยั่วอาวุธผมให้ตื่นตัวมากแค่ไหน ผละให้เธอกอบโกยอากาศจ้องตาโต้ตอบกันเพียงอึดใจแล้วบดจูบเข้าไปอีกครั้ง รอบนี้เธอไม่นิ่งค้างแบบเดิมแล้วมีแต่จะออกแรงขัดขืน เสียงหายใจหอบระรวยให้อกเธอทำให้ผมอยากแนบหูเข้าไปฟังใกล้ๆ

                “ ปล่อยนะ!!” สองแขนกอดรัดเอวคอดไว้แน่น ลากจมูกลงผ่านซอกคออุ่น บรรจงสูดดมกลิ่นกายหอมสะอาดละเลียดปลายลิ้นโลมเลียเนินอกจนถึงจุดที่ผ้าบางกั้นอยู่  

                “ ตึกๆ ตึกๆ” จังหวะรัวถี่ใต้อกไม่โกหกใคร ผมได้ยินคำเชิญชวนนี้ชัดเจน ต่อให้เธอจะพูดยังไง...หัวใจเราเสแสร้งกันไม่ได้หรอก

                ลากมือลงต่ำลูบวนแถวเนินขาขาว กระโปรงสั้นพลิ้วตัวถกรั้งขึ้นสูง มือหนาเข้าบีบนวดลากผ่านเนื้อขาอ่อนอย่างตั้งใจ ปลายนิ้วนวดคลึงจนถึงเนินสามเหลี่ยมแนบชิด สองขาหนีบเกร็งเข้าหากันแน่นแม้มือผมจะเลาะเข้าร่องหลีบไรเพียงไหนก็ไม่อาจแทรกตัวเข้าไปได้

                ลากปากขึ้นมาประกบจูบอีกครั้ง จงใจกัดเนื้อเธอพอให้รู้สึกเจ็บ ร่างสวยสะดุ้งเกร็งตัวเผลอเปิดอ้าเนินสวาทปล่อยมือหนาผมเข้าไปลูบเล่นจนได้

                 “ อย่า!! ออกไป” เสียงห้ามกระเส่าหวานสวนทางกับความชุ่มเยิ้มที่ผมสัมผัสได้

                “ คุณเองก็ต้องการ จะห้ามทำไม” กระซิบเสียงพร่าตอกกลับอย่างได้เปรียบ ละเลียดปลายจมูกคลอเคลียแก้มชมพูระเรื่อจนเธอเผลอครางอื้อพอใจ

                “ คนฉวยโอกาส” เสียงแข็งปล่อยแผ่วออกมาแบบนั้น แต่ร่างกายเธอกับตอบรับสัมผัสผมเป็นอย่างดี

                เนื้อตัวสั่นระริกยามถูกบดบี้ติ่งน้ำหวานซ้ำๆ ความแฉะเปียกชุ่มเกิดเสียงน่าอายสอดประสานเสียงหวานครางกระเส่า มือเกร็งกำในตอนแรกสอดเข้ากอดรัดซุกหน้าลงอกอุ่นกลั้นเสียงเสียว สภาพเธอตอนนี้กำลังทำผมคลั่ง

                คนเราอาจปฏิเสธทุกอย่างได้แต่สัญชาตญาณลึกในจิตใจเราปฏิเสธไม่ได้หรอก เหมือนเธอที่กระหายใคร่อยาก เหมือนผมที่สนุกไปกับเกมส์เอาชนะ

                “ อ๊ะ!! อ๊ะ!! อืม...” เสียงสูงครางตามจังหวะนิ้วบดบี้ ร่างกระตุกเกร็งสั่น แม้ยังไม่ได้สอดเข้าไปเติมเต็ม เธอก็หอบเสียงระรวยคล้ายจะไม่ไหวอยู่แล้ว วินาทีที่ร่างเธอปลดปล่อยริมฝีปากสวยเลือกประกบปากจูบเร้าร้อนใส่ผม เพื่อกลืนเสียงน่าอายไว้ในลำคอ สองแขนเธอกอดรัดผมแน่น แผ่งอกสองเราประสานกันใกล้ “ ตึกๆ ตึกๆ” เสียงหัวใจเธอเต้นรัว ทุกสัมผัสบนตัวผมชวนอบอุ่นอย่างประหลาด

 

                “ หิวไหม ไปกินข้าวกัน”

                “ ไม่ ฉันจะกลับไปทำงานแล้ว”

                “ อะไรกันคุณ! ใช้แรงงานผมเสร็จก็จะทิ้งเลยนะ”

                “ คุณ

                “ พอๆ ผมไม่อยากเถียงด้วย ทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อยไปดูกันดีกว่าวันนี้มีอะไรกินบ้าง” ผมแสร้งบิดตัวไล่ความเมื่อยล้า ทั้งที่ร่างเธอยังนั่งค้างอยู่บนตัวผม แก้มแดงจัดลมหายใจยังไม่ปกติแบบนี้เดาว่าคงชาไปทั้งตัว อยากแกล้งให้ลุกเดินอยู่หรอกแต่ดูจากสภาพแล้ว ผมยอมกอดต่ออีกหน่อยก็ได้

 






โหลดแยกได้จ้า คลิกลิงค์เลยค่ะ


                 


บอกเล่าเก้าสิบ

            # ซีรี่ย์โรมานซ์   2 เรื่อง 2 สไตล์ ความรักบนความใคร่ไม่ยั่งยืนเท่ากับรักด้วยหัวใจผูกพัน  เวลา 7 ปีของเพื่อนสาวพังทลายลงเพราะผู้ชายคนหนึ่ง น่าเสียดายเรื่องราวความหลังที่ผ่านมา

-          เผลอรัก # ไลลาฌอน รักใสใส อบอุ่น ชวนฝัน

-          เผลอร้าย # ปานดาวซีโน ใคร่ กระหาย ช่วงชิง

            ขอบคุณที่ติดตามค่ะ สาระอาจมีไม่มากแต่ความแซ่บ! มีมากดาอันคอนเฟิร์มค่ะ

                                                            ขอบคุณที่สนับสนุน

                                                                        ดาอัน



ซีโน

             เลขาหนุ่มอายุ 28 ปี บุคลิกขี้เล่น อารมณ์ดี ภายนอกเหมือนหนุ่มเพลย์บอยเจ้าสำราญ แต่ภายในเป็นคนละเอียดอ่อน ขี้เกรงใจ ขี้น้อยใจมากๆ ด้วย


ปานดาว

            อายุ 22 ปี สาวออฟฟิต ผู้หลงใหลในสังคมไฮโซโก้หรู เธอทะเยอทะยานเพื่อทุกสิ่งที่หวัง...โดยเฉพาะเซ็ก( กับคนที่คู่ควร) สวย ฉลาด เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแบบสาวสมัยใหม่ ไม่แคร์ใคร ทุกอย่างอยู่ที่ความพอใจ

 

 

 

INTRO

      

            “ อ่านอะไรอยู่อะดาว” เสียงยัยเพื่อนสนิทสุดเฉิ่มร้องถามขึ้น ดูก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าในมือฉันคือการ์ตูนโดจินที่วัยรุ่นชอบกัน เออ! แต่ลืมไปว่ายัยนี้ไม่ค่อยฉลาดสักเท่าไร แถมยังซื่อใสไร้เดียงสาอีกด้วย นางอาจไม่รู้จริงๆ ก็ได้ว่า “ การ์ตูนโดจิน” คืออะไร

 

          “ อยากรู้หรอ มาอ่านด้วยกันซิ” ผ้าห่มคลุมช่วงล่างกำลังหยุกหยิกชวนน่าสงสัย เอ่ยปากลองเชิงให้เพื่อนสาวเข้ามาร่วมดูด้วย หน้ามึนงงอ่อนต่อโลกกำลังมองอย่างใช้ความคิด สุดท้ายก็ยอมลงมานอนข้างฉันแต่โดยดี

          นี่คือคืนแรกของเรา ฉันเป็นคนรบเร้าและเปิดโลกสุดเสียวให้อีกฝ่าย ทุกค่ำคืนเราเสพติดการปลดปล่อยกันและกันจนมีโมเม้นท์ ‘ เพื่อนรัก – รักเพื่อน’

            ไม่มีคำนิยามให้กับความสัมพันธ์ของเรา มีเพียงความพอใจ ถ้าเรายังไม่มีใครเราก็จะช่วยกันไปอย่างนี้ มันอาจจะแปลกในสายตาคนอื่น แต่ก็ดีกว่าอยากรู้อยากลอง...กับผู้ชายจริงๆ

           

                 “ คุณประชาสัมพันธ์คนสวย ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนหน่อยครับ”

            “ ค่ะ มีอะไรให้รับใช้ค่ะ”

            “ ผมอยากจะได้เบอร์..”

            “ เบอร์แผนกไหนค่ะ เดี๋ยวดาวหาให้”

            “ เบอร์คุณนะครับ อยากได้เอาไว้โทรหาส่วนตัวไม่รู้จะได้หรือเปล่า”

            “ เบอร์ดาว ได้ซิค่ะ”

                สองหนุ่มสุดเพอร์เฟคที่ใครเห็นต้องมองจนเหลียวหลังกำลังขอเบอร์ฉัน แม้จะไม่ใช่ตัวท็อปที่ใครหมายปอง แต่ถ้าได้เดินกับเค้าคนนี้...ก็ไม่น้อยหน้าใคร

            ฉันแสร้งยิ้มตีหน้าอินโนเซ้นท์ พูดคุยเปิดทางอีกหลายประโยคจนเราแลกเบอร์กันเสร็จสรรพ แล้วชายหนุ่มในชุดสูทหรูราคาแพงก็ขอตัวแยกออกไป

            “ ได้เวลาบริหารเสน่ห์อีกแล้วซิ” รำพึงรำพันบอกตัวเองแบบนี้ ใจกระหยิ่มยิ้มเยาะโชคชะตา

            ...หึ ! ถึงทีฉันบ้างนะไลลา

            ฉันเชื่อว่าผู้หญิงเราเกิดมาพร้อมการต่อสู้ ลองคิดดูซิประชากรหญิงบนโลกนี้มีตั้งเท่าไร ไปสมัครประกวดแข่งขันหรือสมัครงานที่ไหนก็คัดแต่คนสวยดูดีก่อน เราต้องต่อสู้แย่งชิงเพื่อให้ได้ผู้ชายที่เพียบพร้อมมาครอบครอง ไหนจะต้องต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงโลกไม่ให้ร่างการเหี่ยวย่นหย่อนคล้อยตามกาลเวลาอีก  เชื่อแล้วใช่ไหม ! เราเกิดมาเพื่อการเอาชนะ แล้วเกมส์ต่อไป...ฉันก็ต้องชนะเธอ

 

ไลน์ !! ไลน์!! @ ซีโน

คืนนี้ว่างไหมครับ / Read 16.24

ให้เกียรติไปดื่มกับผมหน่อยได้ไหม / Read 16.24

Read 16.38 / ว่างค่ะ

Read 16.38 / ที่ไหนดีค่ะ กี่โมง?

ชั้น VIP / Read 16.40

Read 16.42 / ค่ะ เจอกัน

 

 

 

Chapter 1

 

Pandao’s Part

            บรรจงเลือกเซตเสื้อผ้าหน้าผม จัดแต่งให้คืนนี้ฉันดูเซ็กซี่ที่สุด ผู้ชายร้อยทั้งร้อยแพ้สุรานารีทั้งนั้น หากเอ่ยปากชวนออกมาแบบนี้...มั่นใจว่าเค้าสนใจฉันแน่

            “ ดาว แต่งตัวสวยจังจะไปไหนหรอ” เสียงไลลาเอ่ยถามซึ่งฉันก็รออยู่แล้วว่าเมื่อไรต่อมอยากรู้ของนางจะทำงานซักที

            “ มีนัดที่ชั้น VIP น่ะคุณซีโนติดต่อมาให้ไปหา...”

            จงใจลากเสียงคำสุดท้ายทำเหมือนมันยังมีต่อ แววตาจ้องเย้ยใส่อีกฝ่าย แสยะยิ้มพอใจที่เห็นหน้าเปลี่ยนสีของเธอ

            ไลลายังฝืนยิ้มแถมถูกใช้ให้ช่วยฉันแต่งตัวอีกตังหาก โถ่ !! ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าฉันกำลังคิดจะทำอะไร ที่ไหนมีคุณซีโนที่นั่นย่อมมีคุณฌอน ใครๆ ก็รู้ว่าเค้าคือตัวแทนของ CEO หนุ่มที่สาวสาวใฝ่ฝัน

           

            “ รอนานไหมครับ”

            “ ไม่ค่ะ”

 

Sino’s Part

        เราล้วนอยากมีตัวตนในสังคมกันทั้งนั้นแต่ไม่ใช่ผม ! ภาพแรกที่ทุกคนจดจำ...ผมคือตัวแทนของคุณฌอน ตอนแรกก็เฉยไม่รู้สึกอะไร แต่พอนานวันเข้าภาพลักษณ์เหล่านั้นกำลังกลืนกินตัวตนผม

            “ ซีโน มีงานให้นายทำ” เสียงปลายสายสั่งให้ผมติดต่อผู้หญิงคนหนึ่ง แค่เพียงเอ่ยชื่อทุกคนในบริษัทต้องร้องอ๋อ! เพราะทั้งสวยทั้งเก่งไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่เธอจัดการได้หมด ผมรู้สึกแย่นิดนึงที่ต้องทำร้ายเธอแต่จะให้ทำไงได้...คำสั่งของเจ้านาย!

 

            สายตาวิบวับเก้อเขินราวเสแสร้ง คำพูดหวานหูตอบกลับแสนสุภาพยิ่งเพิ่มเสน่ห์ชวนหลงใหล เธอเป็นผู้หญิงที่มองเพลินตามาก ใครได้อยู่ใกล้รับรองเลย...คุณอาจใจเต้นแรงจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่

            “ รอนานไหมครับ”

            “ ไม่ค่ะ”

            ห้องอาหารวีไอพีสุดหรูคืนนี้ถูกกันไว้ใช้เฉพาะเราสามคน คุณฌอน ผมและเธอ ท่าทางนวยนาดราวนางพญาค่อยก้าวช้านั่งนิ่งไม่หวาดกลัวอะไร แสงสลัวชวนผ่อนคลายเปิดคลอด้วยเพลงบรรเลงขับกล่อม

 

            “ ดื่มอะไรดีครับ” เชื่อเถอะว่าผู้หญิงทุกคนรู้ว่าการออกเดทอาจพบเจออะไรบ้าง แต่เมื่อเธอยอมออกมาแล้วแปลว่า...เธอเลือกแล้ว

            “Sildcar ค่ะ”

            “Sildcar?”

            สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆ สองสาวเพื่อนรักชอบอะไรเหมือนกันซินะ ผมเหยียดยิ้มนิดนึงก่อนจะจัดค็อกเทลสูตรพิเศษให้เธอ ใช่ครับ! ผมมีหน้าที่มอมเหล้าเธอ มีสุภาษิตเกาหลีประโยคหนึ่งบอกไว้ว่า

 

 

 

 

 

외모는 거울로 보고 마음은 술로 본다 .

( เวโมนึน คออูลโร โพโก มาอึมมึน ซูลโร โพนตา)

( แปลว่า รูปลักษณ์ร่างกายให้ใช้กระจกดู แต่ถ้าจะมองให้ลึกถึงจิตใจให้ดูตอนเมาค่ะ)

            โซฟาหรูรับร่างเราสองชิดใกล้ เบียดเสียดสร้างความคุ้นเคยจนเธอพิงซบอยู่ในอกผม ใบหน้าสวยราวตุ๊กตาปั่นกำลังคลอเคลียอยู่ซอกคออุ่น ยอมรับว่าผมทำตัวไม่ถูก ทั้งที่ไม่คิดจะล่วงเกินเธอเลยแต่ทนสิ่งรบเร้านี้ไม่ไหว

            “ ผมขอตัวก่อนนะ” คุณฌอนเริ่มเปิดโอกาสให้เราได้อยู่กันสองต่อสอง ใบหน้าเมามายของหญิงสาวพยายามร้องค้าน เสียงหวานออดอ้อนสารพัด แต่คงสู้คนไม่เมาไม่ได้

            “ ทำไมเจ้านายคุณรีบกลับจังละค่ะ ฉันทำอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่า” คำถามระยะใกล้มาพร้อมมือบางลูบไล้แขนผม เธอเบียดเข้ามาชิดกว่าเดิมจนเราสัมผัสลมหายใจกันได้

            “ ไม่หรอก ปกติคุณฌอนไม่กลับดึกอยู่แล้ว” ผมรีบอธิบายเพื่อไม่ให้เธอคิดมาก หน้าสวยระยะใกล้จ้องตาหวานเยิ้ม มองริมฝีปากผมจนรู้สึกได้

            ถ้าจะจ้องกันขนาดนี้ ผมก็หวั่นไหวเหมือนกันนะ สองสามวินาทีต่อจากนั้นแก่นโลกเธอเริ่มเอียง สายตาอ้อยอิ่งกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ทุกทีๆ จนผมเผลอหลับตารออะไรบางอย่าง

 

            สัมผัสนุ่มนิ่มเคลือบเจลหอมหวานขยับบดเร้า กลีบปากบางบรรจงคลึงแผ่วเบา ไม่รุกล้ำจนน่าอึดอัดแต่ก็ไม่เบาจนรู้สึกไม่ได้ ผมนิ่งค้างเหมือนขาดสติ จนเมื่อจังหวะบดถี่ขึ้น รู้สึกตัวจึงขยับตอบ

            จูบแสนหวานกล่อมเราไว้ในโลกแห่งความฝัน ร่างบางในอ้อมกอดผมเกร็งตัวสั่นเทา เสียงหอบหายใจระรวยปล่อยมาไม่เป็นจังหวะ ใจเต้นแรงจนได้ยินออกมานอกอก

            “ ขอโทษนะคะ ฉันคงเมามากไปหน่อย” เธอผละออกพร้อมเอ่ยคำขอโทษ

            “ ไม่เป็นไรครับ ผมก็คงเมาเหมือนกัน” ยิ้มเจ้าเล่ห์แฝงบางอย่างตอบกลับ ปล่อยสายตาหวานละมุนคุยกันอีกอึดใจ แล้วประกบบดเบียดเข้ามาใหม่

            “ แต่รอบนี้ผมตั้งใจนะ” ผมจูบเธอซ้ำๆ สอดลิ้นเข้ากวาดต้อนฉกชิมรสหวานจนอีกฝ่ายกระเส่าเสียงค้าน ฝ่ามือหนาลูบไล้บีบคลึงทั้วแผ่นหลัง สองเต้ากลมสวยเบียดแน่นอยู่ในอกผม ความรู้สึกเห่อร้อนแผ่กระจายทั่วร่าง

            “ ดาวกลับดีกว่าค่ะ ขืนอยู่ต่อดาวต้องปล้ำคุณแน่ๆ” น้ำเสียงหยอกเย้ากำลังทำผมคลั่ง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ต่างกันทำผมเดาทางเธอไม่ถูก พูดแบบนี้อยากไปต่อหรือว่าอยากกลับจริงๆ นะ

             “ ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง” ผมเลือกให้เกียรติเธอ ทั้งที่ใจอยากไปต่อ ไม่รู้ซิ! บางทีผู้หญิงคนนี้อาจเปลี่ยนผมได้

            คืนแรกระหว่างเราผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ปกติมันต้องจบที่เตียง เธอพิเศษกว่าคนอื่นผมอยู่ด้วยแล้วใจสั่น ควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนเธออ่านจุดอ่อนผมออกหมด

            หลังจากเฟิร์สคิสเราก็ติดต่อกันเรื่อยมา กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนเหลือเพียงการสอดใส่ ผมอดทนเก็บความอยากไว้ทุกครั้ง ดูเหมือนว่าคืนนี้จะได้ปลดปล่อยแล้ว

            เกมส์ลองใจที่คุณฌอนสร้างขึ้น โดยใช้ผมกับปานดาวเป็นตัวล่อ แม้ไม่อยากร่วมโชว์อะไรแบบนี้แต่อีกใจก็อยากครอบครองเธอ

           

 

            “ อยากสนุกหรือยัง” เสียงสุภาพนุ่มนวลของคุณฌอนเอ่ยถาม ทั้งที่สีหน้าเคลือบแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้

            “ ค่ะ คุณอยากให้ดาวทำอะไรบอกมาได้เลย” หญิงสาวสุดเซ็กซี่ตรงหน้า แสร้งทำไร้เดียงสาทั้งที่เธอเตรียมพร้อมมาอยู่แล้ว

            “ แล้วถ้าผมอยากให้คุณดูแลเราทั้งสองคนล่ะ ทำได้ไหม” คำพูดเอาแต่ใจของชายหนุ่มทำให้เธออึ้ง แต่ก็ยังยิ้มตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไร

            คุณฌอนเริ่มเกมส์ตามแผนโดยให้เราสองคนเป็นดาราหน้ากล้องยั่วประสาทไลลา แม้ผมจะไม่เห็นด้วยกับแผนการนี้ แต่เพราะปานดาวผมจึงยอมทำตามทุกอย่าง

            เธอเร้าร้อนอย่างกับคนละคน เสียงครางกระเส่าปล่อยออกมาต่อเนื่องคล้ายกับดาราเอวี เสียงแบบนี้ไม่ใช่ต้องการผมแน่ เธอจงใจยั่วอีกคนมากกว่า

            เมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจผมเลย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็เริ่มหายไป ยอมให้เธอลงลิ้นดูดดึงแท่งแกร่งสนุกปาก ยอมให้เธอโลมเลียผิวกายทุกส่วนจนความอยากเอาชนะความดี

             ลิ้นเรียวกระดกชิมทุกส่วนของผมจนพร้อมโหมแรงใส่ ท่วงท่ามารยาสาวกระเส่าเสียงยั่วหวังปลุกเร้าคุณฌอน แต่คงไม่รู้เลยว่าผมอึดอัดขนาดไหน เหมือนเป็นอะไรสักอย่างที่เธอ...มองไม่เห็น

            “ ยั่วผมอีกซิ แค่นี้ผมยังไม่รู้สึกหรอก” เสียงคุณณอนกระเส่าตามเกมส์ตรงหน้า เธอยิ่งเร่งครูดปากครอบทับ มือบางช่วยชักขึ้นลงตามความยาว ร่องหัวหยักถูกดูดเน้นชวนเสียววาบ ความปั่นป่วนตีร่วนจนผมจวนเจียนปลดปล่อย

            ยกร่างเธอมานั่งทับท่อนเอ็นแข็ง หวังเพียงให้ผิวเนื้อเสียดสีบรรเทาความอยาก แต่ไม่ใช่แค่นั้นเธอกลับจัดแก่นให้ตั้งฉากรองรับแรงกดตัว ครอบโพรงอุ่นใส่แท่งร้อน

            ‘ อึก อ้าซ์’ เสียงครางต่ำตอนที่ดันแท่งร้อนเข้าสุดความยาว สีหน้าบิดเกร็งเสียวซ่านจ้องหน้าคุณฌอนไม่ละสายตา ทั้งที่ผมมองแต่เธอ ทั้งที่เรานัวเนียกันอยู่ ทำไมเธอไม่สนใจผมเลย

            “ อร๊ายเสียงหวีดสูงเพราะโดนผมกระแทกสุดแรง ผู้ชายเราไม่มีใครยอมได้หรอกครับ อยู่ด้วยกันแท้ๆ แต่สนใจคนอื่นมากกว่า

             ผมเร่งเครื่องรั่วจังหวะใส่อีกหลายระรอก ร่างบางเริ่มจับจังหวะเด้งสวน สองเต้าล้นกระเพื่อมใต้ฝ่ามือผม บีบคลึงปรับจูนจุกสวยพร้อมดึงทึ้งเน้นเร้าอารมณ์อีกฝ่าย

            แผนคงสำเร็จแล้วเห็นคุณฌอนเดินออกไปและไม่กลับเข้ามาอีก ในเมื่อตอนนี้เหลือแค่เราสองคนคงไม่จำเป็นต้องออมมือ

            จับร่างเธอก้มต่ำชันแขนไปบนโซฟาชูสะโพกรอรับแรงกระแทก แท่งเอ็นกำลังเคลื่อนไหวเข้าออกอยู่ในร่องสวาท ดันเข้าสุดแรงแล้วดึงออกจนเกือบหลุด ทุกจังหวะที่แท่งร้อนครูดผ่านโพรงผังพืด ทำเธอเสียงเกร็งหวีดเสียงสูงระงมทั่วห้อง

            “ เสียวจังเลยค่ะ แรงอีกคนที่รัก” เสียงกระหายใคร่อยากพยายามเปล่งให้เป็นคำ ผมจัดให้ตามที่เธอขอทุกอย่าง รวมถึงเอือมมือไปคลึงเม็ดเสียวให้เธอด้วย

           

            “ แรงอีกค่ะคุณฌอน ดาวจะเสร็จแล้ว”

            “!!!”

            เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ อารมณ์ผมต้องนี้ทั้งอยาก ทั้งหงุดหงิด ความรู้สึกหลายหลายตีรวนไปหมด ทำไมไม่เรียกชื่อผมหรือว่าคนในความคิดเธอคือคุณฌอนตั้งแต่แรก

            วิธีเดียวที่พอจะทำได้ตอนนี้ คือขยับต่อไปอย่าหยุด อย่าให้สมองได้พัก ใช้อารมณ์อยากทำงานเสพร่างสวยของคนตรงหน้า จนกว่าจะหลับกันไปข้างหนึ่ง

            

 

         






ราคา : 189.00
ราคา : 79.00
 
 
  นิยายลดราคา
 
รหัสสินค้า : E002
ชื่อสินค้า : ซีรี่ย์ อ่อยรัก
ราคา : 299.00
ราคา : 200.00
 
รหัสสินค้า : RM002
ชื่อสินค้า : ซีรี่ย์ เผลอ
ราคา : 189.00
ราคา : 79.00
 
 
 
  นิยายพร้อมส่ง
 
รหัสสินค้า : BL001
ชื่อสินค้า : เกลียดดีนัก...จะทำให้รักมากมาย
ราคา : 220.00
ราคา : 180.00
 
รหัสสินค้า : BL002
ชื่อสินค้า : Yes or No
ราคา : 220.00
ราคา : 150.00
 
 
 

Copyright @ 2007-2014 by http://www.shop2thai.com 12677