อ่อยรัก นายซื่อบื้อ


แนะนำตัวละคร

เกริก คาร์เตอร์

อายุ 28 ปี หนุ่มตี๋ อารมณ์ดี สองบุคลิก

ขี้เล่น ขี้อาย ขี้สงสาร

 

 

แพรวพิศ ( แพรว)

อายุ 24 ปี มนุษย์เงิน เพ้อฝัน มองโลกในแง่ดี

และแสนดี จนกลายเป็นความโง่

 

 

INTRO

กริ๊งง.. กริ๊งง !

            “ ฮะโหล! แพรวพูดค่ะ”

            “ นังแพรว อินังเมียน้อย ลักกินขโมยกินผัวชาวบ้าน อร่อยไหมแก ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือไง ถึงต้องมาแย่งผัวฉัน”

            “ พูดเรื่องอะไรกันคุณ”

            “ เรื่องอะไรงั้นหรอ ก็ไอ้วิทย์ที่แกคบอยู่น่ะผัวฉัน อยากโง่เป็นเมียน้อยก็ตามใจ แต่ระวังไว้เหอะ เวรกรรมจะตามทัน”

            “ ฉันไม่ได้...”

            โอ๊ย! ฟังกันบ้างไหมเนี่ย แค่จะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ผู้ชายนี่ก็จริงๆ เลย ชอบแอบโสด ทำตัวเหมือนว่างแต่มีคนหวงก้างอยู่

            ชีวิตเรียบง่ายในโลกของฉัน ทุกอย่างวนเวียนที่เดิม ไม่ไปทำงานก็อยู่ห้องพักผ่อน คนโสดก็แบบนี้แหละ ไม่มีอะไรให้ชื่นหัวใจเหมือนคนมีคู่

            “ อะไรวะแก อีพี่วิทย์ออกลายซะแล้วหรอ” เสียงมีนาถามขึ้น ทันทีที่เล่าจบ

            “ ก็เออนะซิ! ว่าแล้วไม่ซื่ออย่างที่เห็นหรอก สุดท้ายออกลายจนได้” เมาท์มอยอย่างเซ็งๆ

            เราสร้างภาพลักษณ์ให้ดูดี หล่อ สวย น่าสนใจ เพื่อดึงดูดใครเข้ามาหา ปรุงแต่งมากจนไม่รู้ว่าตัวตนแท้จริงอยู่ตรงไหน

            “ มองอยู่นั่นแหละ จ้องขนาดนั้นเค้าไม่รู้ตัวอีกหรอ” ปากยัยมีนาทำงานตามสายตาฉัน

            “ ก็ได้แค่มองละวะ คุณชินธรเค้าเพอร์เฟ็คขนาดนั้น คงชินสายตาสาวๆ แล้วมั้ง” ตอบแบบปลง

            เมื่อเจ้านายหนุ่มเดินผ่าน สาวน้อยสาวใหญ่มองกันคอแทบเคล็ด ความหล่อระดับซุปตาร์พ่วงดีกรีเจ้าของบริษัท ใครไม่ชอบก็แปลกแล้ว

            “ เค้าไม่ได้แสนดีอย่างที่แกคิดหรอก เลิกสนใจเหอะ” มีนาพูดเสียงจริงจังจนฉันสงสัย ขนาดกำลังเพ้อฝันอยู่ ยังต้องดีดตัวกลับมาสู่โลกความจริง

            “ ทำไมวะ เค้าเป็นยังไงหรอ” พูดครึ่งๆ กลางๆ อ่อยให้อยากรู้ แล้วก็ไม่บอกซะงั้น อย่างคุณชินธรนะ จะมีเรื่องไม่ดี

            ธรรมดาของคนเราล้วนแสดงออกต่างกัน ฉากหน้าแสนดี ไร้เดียงสา ส่วนฉากหลังอาจหยาบคายกร้านโลกก็ได้ คนแบบนี้มีเยอะ ไม่ต้องมองไกลเลย ยัยมีนานี่ไง

            ฉากหน้าเป็นสาวสวยมั่นใจในตัวเองสูง ทำงานไซด์ไลน์ชวนเสียว ฉากหลังกลับซื่อใสไร้เดียงสา แถมเวอร์จิ้นอีกตังหาก

            “ นั่งด้วยได้ไหมครับ”

            “ คะ ได้ค่ะ”

            เช้านี้พนักงานเยอะเป็นพิเศษ ทำให้แกงค์โปแกรมเมอร์มาขอนั่งด้วย การเมาท์ผู้ชายของเราจึงจบลงโดยปริยาย รู้สึกได้ว่าสายตาหลายคู่จ้องมาทางนี้ อย่าบอกนะว่าแกงค์นี้เค้าฮอตในหมู่สาวๆ เหมือนกัน

            “ อยู่นี่เอง! อิแพรวกูเตือนแล้วมึงไม่ฟังใช่ไหม” เสียงโกรธเกรี้ยวมาพร้อมฝ่ามือจิกหัวฉัน กระแทกหน้ากับโต๊ะหลายครั้ง จนเจ็บไปหมด ทั้งตกใจทั้งกลัว นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

            “ ปล่อยนะ! ฉันไปทำอะไรให้” หวีดเสียงถาม คนขี้โวยวายยังออกแรงกระชากยื้อยุดไม่ปล่อย

            “ ทำอะไรงั้นหรอ ก็ไอ้วิทย์ผัวกูมันมาขอหย่า เพราะหลงมึงไง อิเมียน้อย อิไร้ยางอาย” คำด่าสารพัดมาพร้อมแรงฟาดฟัน ฉันฮึดสู้ทันทีที่รู้เหตุผล และตัวเองไม่ผิด

            “ ก็เป็นซะอย่างนี้ไง ผู้ชายที่ไหนเค้าจะอยากอยู่ด้วย” ขุดสารพัดคำมาตอกกลับ ออกแรงเหวี่ยงจนอีกฝ่ายกระเด็นไปกองที่พื้น

            “ วิทย์... วิทย์ช่วยด้วย!” นั่น! สู้ไม่ได้ร้องให้ผัวช่วย ตรรกะป้าป่วยมาก

            ผู้หญิงเรา หากหายใจเข้าออกเป็นผู้ชายไปซะหมด ก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ ขาดสติ อย่าปล่อยให้ตัวตนของเราถูกใครกลืนกินไป เพียงเพราะความหลงเลย

            “ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า มาผมช่วย” เสียงสุภาพเอ่ยถาม

            “ นิดหน่อยน่ะ” แสร้งตอบ ทั้งที่เจ็บระบมไปหมด

            “ หึ! หมดสภาพขนาดนี้ยังบอกนิดหน่อย กลับบ้านเหอะ วันนี้ไม่ต้องทำงานหรอก” หนึ่งหนุ่มในแกงค์โปรแกรมเมอร์บอกฉันแบบนั้น เดี๋ยวนะ! เราไปรู้จักกันตอนไหน และที่สำคัญทำไมฉันกลับเดินตามต้อยๆ

            “ ขอบคุณที่มาส่ง เข้าไปข้างในก่อนไหม” ฉันชวนตามมารยาท แต่หมอนี่กลับเดินเข้ามาหน้าตาเฉย หรือว่าเค้าจะเป็นประเภทเดียวกับอิตาวิทย์

            “ คุณทำจริงหรือเปล่า”

            “ ทำอะไร”

            “ ก็เป็นเมียน้อย อย่างที่เค้าว่าไง”

            “ บ้า! ฉันดูอับจนหนทางหาผู้ชายขนาดนั้นเลย”

            “ จะไปรู้หรอ บางทีผู้หญิงก็ชอบมีสต็อคไว้หลายๆ คน”

            หืม... นั่นมันนิสัยผู้ชายตังหากล่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย แล้วที่ถามอย่างนี้ ต้องการอะไรห้ะ! หรือเห็นว่าฉันเป็นคนใจง่าย

            แกล้งหยอกเย้า แสดงความอ่อนหวานไร้เดียงสา กลบทับความสงสัยในใจ หมอนี่ยังคงท่าทีสุภาพจนน่าหมันไส้ เชื่อเถอะ ! ต่อให้สุภาพบุรุษขนาดไหน อยู่กับสาวสายเดียวกางเกงคืบสองต่อสอง ไม่รู้สึกอะไรเลยก็เกินไป

            “ ใกล้ถึงเวลาทำงานของแพรวแล้ว รีบกลับหรือเปล่าค่ะ อยู่ดูก่อนไหม”

            ‘ ล็อก อิน’ เข้าเว็บไซด์ติดเรท เหลือบมองคนตรงหน้า ก่อนกดเข้าโปรไฟล์ส่วนตัว เค้าคงดูออกว่านี่มันเว็บโชว์เสียว ฉันแกล้งทำเป็นสนใจโน้ตบุ๊ค ปล่อยคนตรงข้าม ไว้กับความตื่นเต้น

            เวทมนต์ของเงินทำให้ตอนนี้ฉันสวมวิญญาณสาวไซด์ไลน์ ขยับร่างเต้นตามเพลงทีเปิดคลอ ครางยั่วตามบทสนทนา

 

‘Peary log in’

Hi daring ( สวัสดีที่รัก)

Lonely day , who want stay with me?

( วันเหงา , ใครต้องการอยู่กับฉันบ้าง)

( ถอดเสื้อซิ)Take of your shirt

( เปลือยกายซิ)Naked please

( โชว์เถอะ, ผมคิดถึงคุณ)Let’s show , I miss you

           

            อ่านข้อความในแชทเสียงดัง หวังให้อีกคนได้ยินด้วย โยกร่างปลุกอารมณ์คนดู ถอดเสื้อยืดออก เหลือเพียงบราลูกไม้ ใส่กับยีนส์สั้นแค่คืบ ปากครางเสียวเร้าร้อน

            ยอดทิปพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ฉันยิ่งเร่งถอดจนเหลือเพียงชั้นในลูกไม้บังตา กางเกงในสีแดงเด่นตัดกับผิวขาวสะอาด สองก้อนอวบมีจุกชมพูแข็งประดับอยู่

            “ อ๊าซ... ดู ยูว์ วอทฺ มี , ฟัค มี ฮาร์ด , อ๊ะ! อ๊ะ! อืมม..”

            (Ahh.. Do you want me? , Fuck me hard )

            “ ไอ วอทฺ ยูว์”

            (I want you)

ตริ๊งง.. ตริ๊งง

            ยอดทิปเข้ามาไม่ขาดสาย สมบัติติดตัวชิ้นสุดท้ายคือกางเกงในตัวจิ๋ว ขนาดไม่ถอดยังแทบไม่ปิดอะไร หมุนร่างส่ายก้นยั่วใส่กล้อง ขยับขอบเชือกซ้ายขวาทำท่าจะถอด

            ‘ พรึบ’ หน้าจอโน้ตบุ๊คถูกพับลง พร้อมสายตาดุดันของคนตรงข้าม รู้สึกเหมือนโดนตำหนิทางสายตา ทั้งที่เค้าน่าจะชอบไม่ใช่หรอ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ

            “ ผมไม่สนุกด้วย” สิ้นเสียงเค้า แรงมหาศาลก็รวบร่างฉันแผ่หลาบนโซฟาทันที เค้าขึ้นคร่อม เชยคาง บดจูบกลีบปากเร้าร้อน เม้มย้ำ ขยับเร่งจนตั้งตัวไม่ติด

            เสียงร้องห้ามกลายเป็นเสียงครางอื้อในลำคอ มือหนากอบเต้าซ้ายขวาบีบคลึงสลับไปมา เนินท้องน้อยถูกร่างใหญ่กว่าทับไว้

            “ ทำแบบนี้ต่อหน้าผม คิดว่าผมเป็นตัวอะไร” เค้าถามเสียงสั่นพร่า รู้สึกได้ว่าใต้อกเค้าก็เคลื่อนไหวถี่ ไม่ต่างจากเสียง ร่างกำยำสั่นไปทั้งตัว ทั้งที่กำลังแสร้งดุฉัน

            “ มันคืองาน ฉันไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย” ยิ้มล้อเลียนเถียงกลับ

            “ โชว์จนไม่เหลืออะไรเนี่ยนะงาน” ตอกกลับเสียงแข็ง ฉันนึกสนุก ปลดสายผูกบิกีนี่ซ้ายขวา แล้วถอดขึ้นมาโชว์

            “ ใครบอก ยังเหลือนี่” ควงผ้าลูกไม้สีแดงเด่นไว้ด้วยปลายนิ้ว ชูใส่หน้าเค้าเพื่อให้เห็นชัดๆ และใช้มันเป็นยันต์กันความหื่น แทบจะเอาเช็ดหน้าเค้าอยู่แล้ว หมอนี่ก็ไม่ยอมลงจากตัวฉันสักที ทั้งยังยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบ

            “ ตอนนี้ ไม่เหลือจริงๆ แล้วซิ” พูดจบทุกสัมผัสเร่งทำงานอีกครั้ง ตอนนี้ฉันเริ่มกลัวถอยตัวหนีดีดดิ้น ยิ่งถอยร่างยิ่งกลายเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน คนตัวใหญ่กว่าจึงฉวยโอกาสมุดลงล่าง

            แขนแกร่งแหวกสองขาแยกจากกัน กดหน้าจมหายไปกับเนินกลางตัว รู้สึกถึงบางอย่างสากชื้นกระดกรัวติ่งเสียว พยายามขยับหนีแต่แขนนั้นกลับล็อกไว้ ยิ่งฉันดิ้นมากเท่าไร กลับเป็นเด้งสวนปลายลิ้นซะงั้น

            สองมือเค้าช่วยกันแหวกกลีบสาวให้อ้าออก รสลิ้นกวาดต้อนชอนไชทุกอณูเนื้อ ฉันเด้งเร้าตามจังหวะที่เค้ามอบให้ ทุกการดูดดุนทำให้ฉันกระตุกตัวหอบถี่

            “ พอได้แล้ว ฉันเสร็จไม่รู้กี่รอบแล้วนะ”

 

 

 

 

 

Chapter 1

            เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย หลังจากที่คนร่างแกร่งสั่งสอนด้วยลิ้นสาก เค้าก็ปลอบประโลมด้วยอ้อมกอดแล้วก็หายไป ตื่นเช้ามาก็เป็นอย่างที่เห็นนี้แหละ ร่าเริง อารมณ์ดี ผิดกลับยัยเพื่อนคนสวย นั่งหน้าเบื่อโลกอยู่นี่

            นานๆ มีนาจะมีปัญหาหัวใจมาปรึกษาสักที เราสองคุยกันด้วยความเข้าใจ เพราะสนิทกันมานาน เพราะเป็นคนคล้ายๆ กัน จนเสียงคุณชินธรแทรกเข้ามา

            “ คุยอะไรกันสองสาว”

            “ เย็นนี้ว่างไหม ไปทานข้าวกัน”

            รู้ว่าเป้าหมายคุณชิน คือยัยมีนา แต่ก็นะ! ใครก็อยากใกล้ชิดเค้าทั้งนั้น การที่เค้าชวนไปไหนมาไหนคือความฝันของสาวทุกคน รวมทั้งฉันด้วย

            “ แก... ต้องระวังตัวนะ มีอะไรโทรมาเข้าใจเปล่า” มีนาพูดแปลกๆ ปกติไม่เห็นห่วงฉันขนาดนี้ ฉันยิ้มตอบ แสดงสีหน้ามั่นใจ ก็คุณชินธรดูสุภาพจะตาย เค้าไม่น่ากลัวหรอก เอ๊ะ! แต่ก็ไม่แน่นะ ขนาดนายเกริก ซื่อๆ เซื่องๆ ยังจัดฉันซะ...

 

18:44 น.

            “ เราจะไปไหนกันหรอค่ะ”

            “ ตามใจแพรวซิครับ ผมไปได้หมดแหละ”

       เหมือนอยู่ในความฝันผู้ชายที่ฉันแอบมองมานาน เค้ากำลังนั่งอยู่ใกล้ เสียงสุภาพนุ่มนวลเอ่ยถามเป็นกันเอง พ่อคุณเอ๊ย !! หล่อดูดีทุกกระเบียดนิ้วอย่างนี้ไปไหนไปกัน ควงไปไหนไม่อายใครแน่นอน ยิ่งมีรถหรูราคาแพงเป็นพาหนะด้วยแล้ว

            ...โปรไฟล์หนุ่มในฝันชัดๆ

                เลือกร้านอาหารนั่งชิวชานเมือง สำหรับดินเน่อร์ของเรา จิบไวท์ฟังดนตรี พูดคุยหยอกล้อ คลอเคล้าบรรยากาศแสนหวาน บอกตามตรงว่าตอนนี้ฉันเคลิ้มมาก เนื้อตัวร้อนผ่าวใจเต้นตึกตักมั่วไปหมด ไม่เคยเจอใครถูกใจขนาดนี้มาก่อน

            พอแอลกอฮอร์เข้าปาก ร่างเราก็เบียดเสียดผิวกายแนบชิด ฉันพยายามฉวยโอกาสเข้าสัมผัสร่างกำยำของเค้า อ่อยเบาๆ ให้เราสนิทกันมากขึ้น

            เสื้อเชิ้ตเข้ารูปใส่คู่กับกางเกงสแล็คเน้นอกแน่นก้นสอบ แถมเป้ากลางตัวเด่นยั่วสายตา ไม่อยากจินตนาการเลยว่าท่อนข้างในจะใหญ่ขนาดไหน

            “ ผมไปส่งนะครับ”

            สะลึมสะลือตลอดทาง ร่างกายร้อนระอุราวเลือดลมสูบฉีด แรงดันตีขึ้นตีลงหลายระรอก พยายามประครองสติเผื่อเค้าจะถามทางกลับบ้าน แต่ไม่เลย ! ไม่มีเสียงสนทนาใดอีก ระหว่างเรามีแต่ความเงียบจนฉันเผลอหลับไป

            “ ที่นี่ที่ไหนค่ะ”

            คำแรกที่ฉันลืมตาตื่นจากภวังค์ ภาพเลือนลางของผู้ชายคนเดิมนั่งอยู่ใกล้ เพียงแต่ตอนนี้เค้าเปลือยท่อนบน ท่อนล่างใส่เพียงชั้นในแบบกางเกง จุดเด่นกลางลำตัวทำฉันสะดุด จ้องค้างอยู่ตรงนั้น ความอยากรู้อยากเห็นในตอนแรกถูกเฉลยด้วยภาพเฮชดีตรงหน้า กลืนน้ำลายตามความรู้สึก

             “ แม่จ้าว!! ใหญ่จริงอะไรจริง”

            เดี๋ยว !! ฉันลืมอะไรไปหรือเปล่า ไหนว่าจะไปส่งบ้านไงแล้วที่นี่มันที่ไหน ทำไม... ทำไมฉันขยับตัวไม่ได้

            สำรวจร่างกายตัวเองช้าๆ สภาพฉันตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน  เหลือเพียงชุดชั้นในปิดปังส่วนสงวน ในขณะที่สองแขนถูกรวบมัดตึงไว้กับเหล็กหัวเตียง

            ...นี่มันเรื่องอะไรกัน

            “ คุณชินธรมัดแพรวไว้ทำไมค่ะ”

            ไม่ได้แกล้งโง่นะคะ แค่อยากเช็คว่าเค้าจะมาไม้ไหน เทพบุตรแสนสุภาพที่ฉันเพ้อถึง ตอนนี้แปลงร่างเป็นคนนิ่งเงียบ แววตาจ้องเหยียดเย้ย เค้าไม่ตอบคำถามนี้ เพียงแต่ยกยิ้มมุมปาก ก่อนหยิบของบางอย่างขึ้นมา

            เสียงแส้กระทบพื้นเรียกร้องความสนใจ แววตาเหี้ยมดุดันราวจะฉีกร่างฉัน เดินตรงมาหาช้าๆ พร้อมหวดอาวุธลงพื้น เค้าฟาดรัวลงที่นอนซ้ายขวาผ่านร่างฉันไปมาราวจะขู่ ฉันหวาดกลัว ไม่อยากคิดเลย... ถ้ามันกระทบลงร่างจริงจะเจ็บแสบขนาดไหน

            “ โอ๊ย!! อย่าค่ะ คุณชินอย่าทำแพรว!!”

            แส้หวดเข้าร่างฉันเต็มๆ

            แส้ฟาดลงกลางลำตัว เน้นแถวบั้นท้ายและเนินสาว เจ็บแสบเกินกว่าจะคาดเดา ทุกครั้งที่เส้นหนังกระทบร่าง ทำฉันสะดุ้งตัวดีดดิ้นทรมาน เสียงหัวเราะเย้ยสะใจ จ้องสภาพฉันราวสัตว์ร้ายจะขย้ำเหยื่อ

            น้ำตาไหลพราก ไม่คิดว่าคนแสนดีโก้หรู จะทรมานผู้หญิงเยี่ยงสัตว์ได้ขนาดนี้ ผิวเนื้อแสบระบบจนขยับไม่ได้ นอนนิ่งรอรับชะตากรรม

            “ ไปไหนก็ได้ไม่ใช่หรอ นี่ไง!! สวรรค์ของเรา มึงชอบรึเปล่าล่ะ”

            ซาตานในร่างคนเริ่มพูด แส้หยุดฟาดใส่ร่างฉัน คำหวานหูสลับกับคำหยาบกระด้างพูดใส่ เหมือนคนขาดสติ

            ยิ่งดิ้นทุรนทุรายร้องขอ เค้ายิ่งสะใจทารุณมากขึ้น แต่พอฉันหยุดนิ่ง เค้ากลับแสดงท่าทีโกรธเกรี้ยว

            “ อะไรกัน อยากได้กูเป็นผัวจนตัวสั่นไม่ใช่หรอ”

            “ ก็กูไม่รู้ว่ามึงเป็นคนอย่างนี้ไง”

            “ ช่วยไม่ได้นะ กูอยากได้อีมีนาเพื่อนมึง แต่มึงเสือกเสนอตัวมาเอง มามะมาให้ผัวชื่นใจซะดีดี”

             หน้าเปียกชื้นด้วยคราบน้ำตา ถูกฝ่ามือหนาเกลี่ยเช็ด ฉันสะบัดหน้าหนีด้วยความรังเกียจ มือนั้นตบกลับมาสุดแรงพร้อมบีบปลายคางให้เงยขึ้นจ้อง มือที่เคยอ่อนโยนฟาดซ้ำลงมาอีกครั้ง ความรู้สึกเจ็บชาแล่นเข้าหัวใจทันที ไม่เข้าใจเลยว่า...ฉันไปทำอะไรให้ ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้

            “ ทำตัวดีดีหน่อย เดี๋ยวคนที่เค้าตามดูความหวาดเสียวของเราจะหมดอารมณ์ซะก่อน”

            ภาพฉันโชว์หราอยู่บนจอ หน้าตาคลายโปรแกรมแชทตัวที่ฉันใช้ สมาชิกในห้องหลายร้อยคน รอดูฉันถูกทรมาน พิมพ์ทักทายโต้ตอบ ออกคำสั่งจนไอ้เลวนั่นยิ้มขำ มันพิมพ์ตอบ แล้วเดินมาพร้อมกับของบางอย่าง

            ร่างซาตานเดินตรงมาที่ฉัน กระชากแหวกสองขาแยกจากกัน พร้อมเอาตัวมาค้ำกั้นกลาง  มือหนาฟาดลงกลางเนินสาวอีกหลาย เจ็บจุกตีกันมั่วไปหมด ฉันดิ้นสุดแรงแต่ก็สู้แรงผู้ชายตัวใหญ่ไม่ได้

            สุดท้ายก็ทิ้งร่างหอบระรวยอย่างคนหมดหวัง ปล่อยให้มันสอดแท่งพลาสติกเรียวเล็กคล้ายปรอทวัดไข้เข้ามา

            “ ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวมึงได้สนุกกว่าเดิมแน่”

            อะไรบางอย่างในร่างฉันตอดตัวแผ่วๆ “ ตริ๊ง..” ทุกครั้งที่เสียงสัญญาณดังขึ้นมันจะสั่น “ ตริ๊ง.. ตริ๊ง..”

            “ คุณชินพอเถอะค่ะ แพรวกลัวแล้วเอาออกไป!!”

            ร่างฉันเด้งตัวทุกครั้งที่เสียงนั้นดังขึ้น แรงสั่นในโพรงลึกทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องเอ่ยขอร้องเสียงหวาน แต่ไอ้คนเลวนั้นไม่สนใจฟังเลย แถมยังตรงเข้ามาขยำหน้าอกบีบเค้นแรงๆ ช่วยกระตุ้นอารมณ์

            “ อย่าทำแพรวเลยค่ะ แพรวกลัวแล้ว”

            พยายามอ้อนวอนขอความสงสาร แต่ไอ้เลวนั้นแค่หันมายิ้มเหยียดเดินไปเดินมาระหว่างตัวฉันกับหน้าจอ สภาพตอนนี้คล้ายว่าสิ่งที่เป็นของเล่นจริงๆ คือฉันเอง แถมเป็นของสาธารณะอีกด้วย

            “ กินซะ!! ทำดีดีด้วยถ้ากูเจ็บเพียงนิดเดียว กูเอาคืนมึงแน่”

             จังหวะที่แท่งยางสั่นเสียวอยู่ในโพรงลึก ไอ้เลวนั้นขยับเอาเอ็นแข็งเข้ามาป้อน กระแทกสวนแท่งเข้าปากอย่างแรง จนทิ่มทะลุถึงคอหอย ฉันสำลักน้ำตาไหลพราก พยายามดิ้นขัดขื่น ทั้งที่มือถูกพันธนาการมัดตึง

            ช่วงล่างมีแรงสั่นเสียว ริมฝีปากถูกเอ็นแข็งครูดเข้าออกถี่ สภาพฉันตอนนี้ทำได้เพียงยอมทุกอย่าง

             หลังจากมันเร่งกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นเข้าปาก ไม่นานน้ำคาวอุ่นร้อนก็พ้นใส่เต็มหน้า มันหัวเราะสะใจพร้อมไล่นิ้วเกลี่ยเช็ดหยดน้ำคาวเอามาให้ฉันดูดกลืน นิ้วหนาลวงลึกลงไปในคอเจ็บระบบจนสำลัก ฉันไม่มีทางเลือกยังไงก็ต้องกลืนลงไปทั้งน้ำตา

 

: Can you pee show me? ( คุณสามารถฉี่โชว์ผมได้ไหม)

: Wanna see , yes( อยากดูหรอ, ได้ซิ)

            หน้าตาเจ้าเล่ห์หลังจากตอบแชทเสร็จ เดินกลับมาอีกครั้ง ฉันพยายามทำตัวดีดีขอร้องให้มันแก้มัด แต่เปล่าประโยชน์มันไม่สนใจฟังเลย ตรงเข้ามาแหวกสองขาแล้วเอาไอ้แท่งนั้นออกไป  

            “ เพื่อนกูเค้าอยากดูมึงฉี่โชว์วะ สนองพวกมันหน่อยแล้วกัน”

            ช็อคมากกับคำพูดประโยคนี้  ไม่คิดว่าจะมีคนอยากดูอะไรสกปรกแบบนั้น ฉันสั่นหน้าห้ามไม่เหลือเสียงคัดค้านหรือแรงดิ้นหนี ทำได้เพียงอยู่นิ่งๆ

            เปลี่ยนจากแท่งเรียวเล็กเป็นเอ็นยางไซส์มาตรฐาน  มันดันพรวดเข้ามาโดยไม่ได้เปิดทางก่อนทั้งเจ็บทั้งจุก สวิตซ์เปิดทำงานทันที

            ร่างเด้งเร้าตามแรงสะเทือนหนักหน่วง หวีดเสียงสูงครางกระเส่าไม่ได้ศัพท์  ดีที่มันยังกดให้เครื่องหยุดพักบ้าง ฉันจึงพอได้หายใจ ยิ่งช่วงล่างถูกรบกวนบีบเร้าเท่าไร ความรู้สึกปวดหนึบยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

            “ อ๊ะ!! อ๊ะ!! พอแล้ว หยุด!! กูไม่ไหวแล้ว หยุด!!”

             ร่างฉันกระตุกเกร็งด่าทอ   คำด่าที่หลายคนรังเกียจ กลายเป็นคำรื่นหูสำหรับมัน สุดท้ายเครื่องสั่นเบอร์แรงถูกกดแช่ไว้อย่างนั้นจนความปวดหนึบ ดันของเหลวออกมาเป็นสาย

            ...ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะทำเรื่องน่าอายแบบนี้

            “ งดงามมาก กูชักชอบมึงแล้วซิ”

            “ แต่กูเกลียดมึง ไอ้เลว”

            เหลือแรงเพียงน้อยนิดแต่ฉันก็ยังโต้กลับ พอปากดีใส่ร่างมันก็เข้ามาทาบทับทันที สอดเอ็นแข็งเข้าแทนที่เอ็นยาง กระหนำกระแทกใส่อีกหลายระรอก จับฉันพลิกหลายท่านอนหงาย นอนคว่ำ นอนตะแครงตามที่มันพอใจ กลั้นเสียงเจ็บปวดไว้ในส่วนลึก เม้มปากหากันแน่น ไม่ยอมส่งเสียงใดออกมาอีก สุดท้ายสมองฉันก็วูบดับลงพร้อมร่างกายเจ็บปวดหมดแรง

            “ แพรว! แพรว! ตื่นเถอะ”

            เสียงไม่คุ้นหูเรียกฉัน พยายามขยับตัวลืมตา แต่ทุกอย่างหนักอึ้งเกินควบคุม กว่าจะปรือตารับภาพคนตรงหน้าได้ยากเย็นเหลือเกิน ความเหนื่อยล้าตามมาด้วยความตกใจสุดขีด

            “ เกริก นายมาได้ไง!” คนที่ไม่ควรอยู่ตรงนี้ กำลังประครองฉันลุกขึ้น เค้าใส่เสื้อผ้าให้ที่ละชิ้น ก้มหน้านิ่งใช้ความคิด

            “ ผมตามมาตั้งแต่ร้านอาหารน่ะ” เค้าหลบสายตา ตอบไม่เต็มเสียงนัก สองแขนอุ้มร่างฉันไปที่รถ คงคิดจะขับไปส่งห้อง

            “ แล้วทำไมนายไม่เข้ามาช่วย รู้ไหมฉันกลัวแค่ไหน” วินาทีแห่งความอดทนหมดลง ตอนนี้ฉันเป็นเพียงผู้หญิงขี้โวยวาย งอแง หวาดกลัว ร้องไห้ไม่อายใคร

            “ ก็ผมไม่รู้นิ ว่าคุณเต็มใจหรือเปล่า”

            “ ห้ะ! เลวร้ายขนาดนั้น นายคิดว่าฉันเต็มใจหรอ”

            “ ผมขอโทษ ผมไม่รู้”

อ่อยรัก จอมบงการ (วาย)

แนะนำตัวละคร

สไมล์

นายแบบหนุ่ม อายุ 28 ปี เพื่อนสนิทณนนท์

คบกันมานาน แอบซ่อนความรู้สึกมานาน

แต่สุดท้ายความรักก็ยังกลายเป็นความลับต่อไป

 

 

ชินธร

หนุ่มสองบุคลิก สุภาพแสนดี

และสุดหื่น เลวร้าย ปมในใจ

ที่รอคอยใครสักคนเข้ามาเติมเต็ม

ทำให้เค้ากำลังเจอกับโชคร้าย

 

 

 

 

INTRO

ไลน์ ! ไลน์! @ ณนนท์

อยู่ไหนแล้ววะ / Read 17:55

Read 17:55 / จะถึงแล้ว

อยู่ไหน / Read 17:56

Read 17:58 / กูรีบอยู่

กูรอนานแล้ว / Read 18:02

Read 18:07 / เออๆ ถึงแล้ว

Read 18:07 / มึงอยู่ไหน

 

           ณนนท์คือเพื่อนสนิทคนเดียวของผม มันกล้าจิกหัวใช้นักแสดง นายแบบ สุดฮอตอย่างผม ถามว่ารู้ทันมันไหม รู้! แต่ก็ทำตามที่มันสั่งทุกที

            ดูอย่างวันนี้ขนาดผมติดถ่ายงาน มันยังกล้าใช้ให้มารับ เดือดร้อนทุกคนในกองถ่ายต้องเร่งให้เสร็จ เพื่อผมจะได้ออกมารับเพื่อนสนิททันเลิกงาน

            “ กว่าจะมาได้นะมึง กูรอจนหิวแล้ว” เสียงโอดครวญไม่จริงจังนักบอกผม ตามด้วยเสียงท้องร้องช่วยยืนยันตามที่พูด มาแบบนี้ที่ไร เชื่อได้เลยว่างานผมไม่จบแค่ขับรถแน่

            มื้อเย็นจัดเตรียมไว้พร้อมสำหรับสองคน ไอ้เพื่อนผมหอบงานกลับมาทำที่บ้าน ทั้งที่มันเองบ่นหิว ทั้งที่ผมรีบเตรียมอาหารให้ แต่ไม่รีบมากิน

            “ กินไหมมึง กูเหนื่อยมาทั้งวันล่ะ มึงจะกินก็มาอุ่นเองแล้วกัน” สภาพผมจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม เมคอัพแน่นทุกรูขุมขน  ยังต้องมาเอาใจมันอีกหรอ

            “ เดี๋ยวดิวะ กูใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวกินเลย กูอยากกินพร้อมมึง” เสียงเรียบพูดตอบ ทั้งที่หน้ายังจ้องจอคอมไม่ละสายตา

             ‘ ตึก ตึก’ มันรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา หรือว่ามีแค่ผมที่รู้สึกไปเอง

            “ ไม่ต้องรีบก็ได้ งั้นกูไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวลงมาอุ่นให้” สุดท้ายความเคยชินก็เอาชนะความเหนื่อย

            เราดูแลกันตามความเคยชิน ที่เรียกติดปากว่า ‘ เพื่อน’ ทั้งที่มันไม่เคยรู้เลยว่าผม มีรสนิยมอย่างไง

            “ ทำอะไรวะ” หลังจากกินข้าว อาบน้ำเรียบร้อย ผมก็มานอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง แล้วไอ้นนท์ก็ถามขึ้น

            “ ยุ่ง!” พลิกตัวหนี สะบัดเสียงไล่ทันที

            “ ดูไร เสียงดังไปถึงโน้น” แมร่ง! มันก็รู้อยู่แล้ว ยังจะถามอีก มาถึงก็คว้าจุดไคลแมกซ์ไปดูซะงั้น อุตส่าห์เลี้ยงอารมณ์ตามเสียงคราง เพื่อรอถึงจุดสุดยอดไปพร้อมๆ กัน แล้วนี่อะไร มันเผือกหยิบไปหน้าตาเฉย

            “ อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊าซ.... ฮู้ว์ ฟัค มี เบบี้” หญิงสาวหน้าจอมือถือครางเรียก ธรรมดาของผู้ชายเจอแบบนี้ ต้องดูครับ หุ่นทรงองค์เอวได้รูปเป๊ะ! ผิวขาวเนียน ขยับตัวเคลื่อนไหวบนแท่งดิลโด้ชมพูสวย

             “ เป็นไรวะ ไม่ชอบหรอ” ผมเห็นไอ้นนท์จ้องค้าง ทำหน้านิ่งงงอยู่พักหนึ่งจึงถาม

            “ มึงชอบอย่างงี้หรอวะ”   อ้าว! ไอ้นี่แปลกคน ชัดเฮชดี ถอดจริงเสียวจริงแบบนี้ใครก็ชอบเปล่าวะ?

            “ ทำไม มึงไม่ชอบหรือไง”

            “ เปล่า เหมือนกูเคยเห็นหน้ามาก่อน”

            สาวสมัยนี้หน้าบล็อกเดียวกันหมดแหละ ไม่ได้อะไรนะครับ ความสวยพิมพ์ก็แบบนี้

            “ เฮ้ย! เดี๋ยวกูมา” เมื่ออารมณ์พุ่งถึงขีดสุด มันก็อยากปลดปล่อย พาร่างตัวเองมาหาพื้นที่ส่วนตัว กะขยับช่วยอีกสักหน่อยก็น่าจะเสร็จ

            ‘ อึก อึก’ จังหวะมือชักขึ้นลงตามรู้สึก ผมเร่งเร็วขึ้นเพื่อบรรเทาแรงดันในร่าง

            “ ทำไมไม่เสร็จวะ” จังหวะจวนเจียนทำผมอึดอัด ความร้อนระอุจ่ออยู่เพียงปลายนิ้ว แต่ไม่ว่าผมจะชักดึงยังไงก็ไม่ปลดปล่อยสักที

            หลับตาจินตนาการตาม ทั้งเสียงครางหวานหู หน้าเหยเกเกร็งเสียว จังหวะโยกตัวทิ้งสองเต้าแกว่งไปมา บั้นท้ายกลมบดย้ำถี่ ผมพยายามไล่ย้อนทีละช็อตจนถึง

            ‘ มึงชอบอย่างนี้หรอวะ’

            ‘ เฮ้อ! เฮ้อๆๆ’ เป็นอะไรวะ ทำไมมันเข้ามาวนเวียนในหัว

            “ กูบ้า! ไม่จริง… บ้าไปแล้ว นั่นเพื่อนนะเว้ย” ต่อมมโนในสมองตีกันมั่วไปหมด เลือดลมสูบฉีดตีรวนบวกกับความไม่เข้าใจ หลายครั้งแล้วที่ภาพไอ้นนท์แทรกเข้ามาตอนนั้น

            “ หมดไปกี่น้ำแล้วมึง” ดูครับ! ทั้งที่ผมยังตกลงกับตัวเองไม่ได้ มันยังเข้ามาใกล้นัวเนียไม่ห่าง ช่างไม่รู้ตัวเลยจริงๆ สายตาที่มันมองผมเหมือนรู้ทันทุกอย่าง โดยเฉพาะตอนจ้องแก่นกลางตัว

            รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำผมหวาด แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือมันคว้าลงตรงนั้น และขยับคลึงสร้างความปั่นป่วน

            “ ทำเองบ่อยๆ ไม่เบื่อหรอวะ มา! กูช่วย”

            ‘ ตึก ตึก’ ซวยแล้วกู อย่ารู้สึกง่ายอย่างนี้ซิวะ

            มือนั้นไม่ห่างไปไหน วนเวียนลูบไล้ตรงนั้นที ตรงนี้ที พร้อมเสียงหัวเราะหยอกเย้าราวเป็นเรื่องสนุก แต่ผมไม่สนุกด้วยเลย ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนกัน ผมจับมันกดแล้ว

            “ หยุด! กูบอกให้หยุด! ไม่หยุดกูต่อยมึงนะ” เผลอแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราด ไอ้นนท์สงบลงทันที มันนิ่งค้างจนอึดอัด ช้อนหน้าหลบสายตา

            “ เป็นกู ไม่ได้หรอวะ”

            ‘ ตึก ตึก’ อะไรของมึง

 

 

 

 

 

Chapter 1

            ชีวิตสาธารณะในแต่ละวัน ทำให้ผมเริ่มไม่เป็นตัวเอง งานโชว์ตัว งานเดินแบบ ติดต่อเข้ามาเยอะจนแทบไม่มีเวลาพัก ใครว่าอาชีพเบื้องหน้าสบาย งานง่ายเงินดี ไม่จริงเลย! ถ้าเลือกได้ ผมอยากทำเบื้องหลังมากกว่า แต่ติดตรงที่ความหล่อมันทะลุจอออกมานี่แหละ

            จริงอย่างที่เค้าบอก คนหน้าตาดีมักไม่มีแฟนฉันใด เพื่อนสนิทย่อมคิดไม่ซื่อฉันนั้น

            พยายามทำตัวให้ยุ่งสุดชีวิต เพื่อจะได้หลีกเลี่ยงไม่เข้าใกล้มันจนเกินไป แต่เปล่าเลย ! เปล่าประโยชน์ ยิ่งคิดหนีอีกคนก็ยิ่งตาม

 

 

ไลน์ ! ไลน์! @ ณนนท์

กลับบ้านถูกไหมมึง / Read 20:19

ไม่เจอนานเลยนะ / Read 20:19

Read 20:23 / เออ! มีไร

ไม่มีอะ / Read 20:24

กูแค่อยากเจอมึงเฉยๆ / Read 20:24

 

          ‘ อยากเจอ’ คำว่าอยากเจอต่อท้ายด้วย ‘ เฉยๆ’ มีความหมายว่ายังไงครับ หรือมันเป็นไบโพลามีอารมณ์สองขั้ว ประมาณว่าอยากเจอแต่ไม่เจอก็ได้หรือไง

            “ อ้าว! เร่งมือกันหน่อย จะได้กลับบ้านกัน” เสียงทีมงานตะโกนปลุกใจ ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่กันชุลมุนวุ่นวายไปหมด ผมเองก็ต้องเร่งทั้งที่ยังไม่อยากกลับเลย ผมกลัวต้องเจอความหวั่นไหวที่อีกฝ่ายไม่ตั้งใจ จะนิ่งเฉยไม่ทักก็ไม่ได้ เพราะดันลืมกุญแจบ้านมา

            โทรตามไอ้นนท์ไม่นานมันก็รีบกลับ หน้าบานยิ้มหวานมาแต่ไกล ออกนอกหน้าขนาดนี้ไม่รู้ไปทำอะไรมา

            “ ยิ้มอะไรมึง”

            “ เปล่า กูหิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อยซิ”

            “ เดี๋ยว! มึงไปไหนมา ทำไมมาหิวตอนนี้”

            หน้ามันอ่านโคตรง่าย ดูก็รู้แล้วว่าไม่หิวจริงจังขนาดนั้น ที่มันทำคงอยากให้ผมเอาใจมากกว่า แววตาวิบวับประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง ทำให้มันดูผ่อนคลายทุกครั้งที่อยู่กับผม

            “ กูไปห้องมีนามา มึงแมร่ง! โคตรขัดจังหวะ ถ้าโทรช้ากว่านี้ กูไม่กลับมาแล้วนะ”

            “…”

            “ ปานนี้กูคงจะเพลียและค้างห้องโน้นเลย”   

            ผมตัดใจฟังมันพูด มือขยับเตรียมอาหารเย็นไปเรื่อย รอยยิ้มกรุ้มกริ่มแสดงถึงนัยยะที่อยากเปิดเผย ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสอง แถมใจตรงกันจะทำแบบนั้น ก็ไม่แปลกใช่ไหม?

            “ แล้วมึงกลับมาทำไมวะ บอกกูว่าไม่ว่างก็ได้” หยุดนิ่ง พูดคำถามตามที่ใจรู้สึก

            “ ไม่กลับแล้วมึงจะเข้าบ้านยังไงล่ะวะ”

            “…”

              ครั้งนี้ผมรู้สึกแย่จริงๆ ท่าทางตอนพูดถึงแฟนสาว ตอกย้ำสถานะ ผมไม่ควรก้าวข้ามคำว่าเพื่อนไป หัวหนักอึ้งคิดตามสิ่งที่มันเคยทำ ยิ่งดูยิ่งไม่เข้าใจ ณนนท์ไม่ใช่คนโง่ ...ดูไม่ออกเลยหรอ?

            “ เฮ้ย! มือมึงเลือดออกหมดแล้ว” มีดปลายแหลมกีดเข้าชั้นผิวเนื้อ เกิดริ้วเลือดแดงฉาน ตามด้วยเสียงมันร้องท้วงปลุกผม

            “ มากูช่วย”

            “ ไม่ต้อง! พอดีกูนึกได้ว่ามีธุระ มึงหากินเองแล้วกัน” รีบออกจากห้องทันที ก่อนจะระเบิดอารมณ์ใส่อีกฝ่าย ขับรถเรื่อยเปื่อยพาตัวเองออกมาหาอะไรแปลกใหม่ ขืนผมยังอยู่ที่เดิมคืนนี้ความสัมพันธ์ของเราต้องจบลงแน่

           

“SM member Log in”

  // เหงาครับ หาคนคุย

            เข้าโปรแกรมแชทตัวที่ผมใช้ประจำ ข้อความทักเด้งเข้ามามากมายแต่ผมก็ไม่ตอบ เปิดดูโชว์เรียลไทม์จนเจอชายหญิงคู่หนึ่ง ผู้หญิงเหมือนถูกบังคับมา ถูกจับมัดแขนมัดขาแน่น ในขณะที่ผู้ชายฟาดแส้ใส่เธอไม่ยั้ง

            ‘ แมร่ง! โรคจิต’ สบถด่าอีกหลายคำเพราะไอ้ผู้ชายคนนั้น โหดหื่นเกินกว่าจะโชว์เสียว สิ่งที่มันทำเหมือนสนองความสะใจให้ตัวเองมากกว่า มันบังคับยัดแท่งเอ็นเข้าปากหญิงสาว ขย่มตัวครูดคลึงจนเธอน้ำตาไหลพราก อยากรู้จังถ้ามันโดนบ้าง มันจะรู้สึกอย่างไร

// ทัก นายชอบซาดิสม์หรอ (Chin)

// นายไม่ชอบหรอ (SM)

            ‘Chin’ ชื่อเมมเบอร์นี้ มันไอ้คนนั้นนี่หว่า คงเห็นผมใช้ชื่อ SM บ้าจริง! กูย่อมาจาก Smile เว้ย

// ผมก็ชอบ (Chin)

// เออ เห็นแล้ว (SM)

// ได้ดูด้วยหรอ เป็นไงตื่นเต้นดีไหม (Chin)

// ก็ดี (SM)

// ผมทำได้ตื่นเต้นกว่านั้นอีกนะ อยากลองไหม (Chin)

// กล้ามาเจอไหมล่ะ (SM)

            คิดว่ามันกล้ามาไหมครับ ‘ ตริ๊งง..’ คำตอบคือตกลง ไอ้นี่มันวอนหาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว เห็นว่าตัวเองรังแกคนอื่นได้ จึงไม่หวาดกลัวอะไรเลยซินะ ดีเดี๋ยวผมจะสั่งสอนให้

// อยู่ไหน ผมถึงแล้ว (Chin)

// เข้ามาเลย (SM)

            ชายหนุ่มร่างบางไร้กล้ามเนื้อ ผิวขาวซี๊ดแบบพนักงานออฟฟิต เดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าผม ตัวจริงไอ้หื่นนั่นบางกว่าในแคมแชทเล็กน้อย ผมไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่อยากเชื่อว่าคนสุภาพตรงหน้า จะกักขฬะหยาบกระด้างกับเซ็กส์ได้ขนาดนั้น

            “ มองซะผมเขิน เรามาเริ่มกันเลยไหม” มันเอ่ยปากชวนหน้าตาเฉย

            “ ใจร้อนจัง หรือว่าต้องรีบทำเวลา” ผมแสร้งยิ้ม ถามกลับกวนๆ ทั้งที่ในใจอยากอัดหน้าสักมัดสองมัด เอาคืนสาสมกันที่มันทำกับผู้หญิงคนนั้น

            “ ก็ไม่ได้นัดใครต่อหรอก เห็นคุณบ่นเหงา ผมก็แค่อยากช่วย” มันเน้นเสียงพร่าสื่อความหมาย หึ! เดี๋ยวมึงได้ช่วยแน่

            ถ้าจะเร่งเร้าขนาดนี้ ผมยอมเล่นตามเกมส์ก่อนก็ได้ วูบเดียวท่าทีสุภาพก็เปลี่ยนเป็นแววตาจ้องเหยียด ฝ่ามือบางเข้าบีบคลึงลูบไล้ต้นแขนผม กดปลายนิ้วย้ำเน้นคล้ายบีบนวด แล้วกระชากสุดแรง ลากผมไปโซฟากลางห้อง

             “ เหงานักหรอ! เหงา หรือ อยาก” มันเน้นเสียงหนักเบา ย้ำถามทีละคำ ผมนิ่งไม่ตอบโต้ปล่อยให้มันแสดงเสียงโกรธเกรี้ยวอย่างที่ชอบ

            “ มึง ไม่เคย... เหงา หรือไง” ผมลากเสียงยั่ว เจตนาจะพูดคำว่าอยากนั่นแหละ แต่เลี่ยงมาใช้คำว่าเหงาแทน

            สายตาเราสองกลืนกินกันแทนคำพูด ขนาดตัวมันบางกว่าผมเล็กน้อย แต่ไม่ลังเลเลยที่จะเข้าฟัด

            “ เอาซิ! ทำได้แค่นี้เองหรอ” แกล้งพูดยั่วประสาท เร่งให้อีกฝ่ายรุกเร้าเข้ามาอีกหน่อย

            รอบนี้มันไม่ตอบ ปรี่เข้าจับข้อมือผมทั้งสองข้าง รอยยิ้มเหยียดจ้องแทนคำตอบ ฉวยจังหวะตอนที่มันก้มหน้า บีบข้อมือดิ้นหนี เมื่อสะบัดจนหลุดแล้วใช้ฝ่ามือที่ใหญ่กว่ารวบมันไว้ ร่างบางถูกรั้งจมอยู่ในอ้อมกอดผม

            “ มึงจะทำอะไร” คนตัวเล็กกว่าถาม สายตาลอกแลกเริ่มไม่มั่นใจ

            “ สนุกไง” เหวี่ยงร่างมันลงพื้นเตียง รีบกระโดดคร่อมฉีกทึ้งเสื้อผ้าให้หลุดจากร่าง

            “ ดิ้นนักหรอมึง ตอนทำคนอื่นไม่เห็นทำหน้ายังงี้เลย” สองแขนบางดิ้นรนขัดขืน ปากตะโกนด่า แววตาเริ่มหวาดกลัว

          ‘ อึก!’ ต่อยท้องน้อยเข้าเต็มแรง แค่นี้คนใต้ร่างผมก็นิ่งสนิท กระตุกเชือกจากชุดคลุมหัวเตียงเอามามัดพันธนาการร่างมันไว้

            “ มัดกูทำไม” ดี! หวาดกลัวกว่านี้ได้ยิ่งดี

            “ แล้วปกติมึง มัดคนอื่นทำไมล่ะ” ผมตอบแล้วเดินไปค้นกระเป๋าที่มันถือเข้ามาด้วย ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ในนั้นมีของเล่นน่าหวาดเสียวหลายอย่าง

            “ เตรียมพร้อมดีนิ เป็นมึงนี่ดีเนอะ คงไม่เคยเหงาเลยซินะ” หยิบอุปกรณ์ทรมานคู่นอนออกมาดู ทั้งโซ่ แส้ กุญแจมือ และยาปลุกเซ็กส์

            “ โชคร้ายของมึง ที่ยอมออกมาเจอกู” ผมคิดประโยคนี้ในใจ แสยะยิ้มคิดหาเหตุผลว่าผม...ทำถูกแล้ว

            “ อย่า! มึงจะทำอะไร” ท่าทางร้อนรน แต่ยังใจกล้าปากดีถามกลับ คนแบบนี้ผมชอบ ดูเหมือนแมวจรจัดที่แสร้งเข้มแข็งทั้งที่อ่อนแอ

            “ ทำอะไรหรอ กูก็ไม่รู้วะ เพราะยังไม่เคย” ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน ผมกลับรู้ว่าผมชอบมีเซ็กส์กับเพศเดียวกันมากกว่า แล้วมันก็คือคนแรกของผม

            ทฤษฎีไม่มี ประสบการณ์ไม่ต้องพูดถึง สิ่งที่รู้คือทำยังไงก็ได้ให้ของผมเสียบเข้ารูนั้น เดี๋ยวผมก็คงรู้เองว่าต้องทำไงต่อ

            อีกฝ่ายเป็นเพียงผู้ชายร่างบาง สูงสมส่วน ผิวขาวละเอียดแบบผู้ดี ถูกมัดสองแขนไว้เหนือหัว ตั้งท่าเปิดทางรับชะตากรรม สีหน้ามันไม่ตระหนกหวาดกลัวอย่างคำพูดเลย ตรงกันข้ามกลับยั่วยิ้มให้ผมเร่งมือทำ

            รอยจีบแน่นคับที่ไม่เคยมีใครสัมผัสมาก่อน ถูกปลายนิ้วหนาดันเข้าออกหลายครั้ง ความฝืดคับยังตอดรัดป้องกันตัว เกมส์นี้ไม่มีการเล้าโลมใดๆ มีเพียงแรงกระแทกขับดัน เสียงกระเส่าเจ็บแสบครางโหยหวย

            “ สัด! เบาดิ๊”

            “ มึงชอบรุนแรงไม่ใช่หรอ”

            “ ไม่! กูไม่ได้ชอบแบบนี้”

            “ แล้วทีมึงทำคนอื่น เค้าชอบไหมล่ะ”

            “ ปล่อยกู! กูไปทำอะไรให้มึง”

            “…”

            “ ขอร้องล่ะ ปล่อยกูเถอะ”

            “ หึ! กูก็นึกว่าแน่ ปล่อยแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้วะ”

            ฝืนดันอาวุธเอ็นแข็งทั้งที่อีกฝ่ายครางร้องขอทั้งน้ำตา กว่าจะมุดหัวเข้าร่างมันได้ คนที่เคยสุภาพเริ่มแหกปากด่าหยาบคาย อารมณ์ดิบแบบผู้ชายชอบสิ่งตื่นเต้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผมจึงเร่งเครื่องใส่อีกฝ่ายไม่หยุด เหมือนเก็บคำด่านั้นเป็นแรงส่ง ยิ่งมันด่าแรงเท่าไรผมเร่งเครื่องถาโถมแรงเท่านั้น ทุกอย่างหวังเพียงปลดปล่อย แต่เปล่าเลย

            ...มันอึดอัดค้าง

            ...ไม่เสร็จ สักที

            “ เฮ้อ! เฮ้อ! นนท์…”

            ผมเผลอครางชื่อเพื่อนรักออกมา ห้วงคำนึงวินาทีสุดท้าย ภาพมันเคลื่อนเข้ามาซ้อน กลบทุกอย่างให้จินตนาการถึงหน้ามัน รอยยิ้มนั้นสะกดผมได้ทุกที แววตานั้นก็ด้วย แต่มันไม่เคยรู้ตัวเลย

            “ สมใจมึงแล้วซิ เอากับกูแต่แมร่ง!” คนใต้ร่างยังถูกมัดแน่นทั้งที่สภาพมันตอนนี้ อเนจอนาถเกินกว่าจะพูดอะไรได้ แต่ยังทำปากดีถามกลับ

            จากที่ซ้อนอยู่ด้านหลังมัน ผมขยับชันตัวขึ้นมองหน้า ริ้วน้ำใสเปรอะเปื้อนอยู่หางตาบ่งบอกว่ามันเสียใจแค่ไหน ตอนนั้นยอมรับว่าผมรู้สึกผิด ไล่มองสภาพมันที่ละส่วนจนถึงแก่นกลางกลางเต็มตัวเปื้อนริ้วน้ำข้น ความสงสารผมก็หมดสิ้น  

            “ กู ทำเก่งขนาดนั้นเลย กี่น้ำแล้ววะเนี่ย” จับของมันเล่น เอ็นอุ่นในมือคนแปลกหน้า ตอดตัวตุบๆ โอนเอนไปมาจนผมเผลอมือขยับ เพียงครูดขึ้นลงไม่กี่ครั้งเสียงครางหอบก็ปล่อยแผ่วออกมาเอาใจ

            “ เสียงดีนี่หว่า ครางอีกซิ” กระซิบคำสั่งที่มันยากจะปฏิเสธ

            เสียงหวานหู หอบระทวยตามจังหวะรัวถี่ที่ผมมอบให้ ผิวกายนุ่นลื่นแบบผู้ดีขึ้นเห่อชมพูทั่วร่าง ใบหน้าเรียวซุกแนบหมอนกลั้นเสียงคราง ผมจึงแกล้งบีบกรามเชิดหน้ามันขึ้น

            “ อายอะไรวะ กูนึกว่าคนโรคจิตอย่างมึงจะชอบซะอีก” เย้ยเสียงถาม ในขณะที่อีกฝ่ายจ้องผมตาปรือพร้อมครางกระเส่าอยู่ใกล้ เสียงแหบพร่าปล่อยออกมาต่อเนื่องราวเวทมนตร์ ผมถูกสะกดให้จ้องกลับจนไม่อาจละสายตาได้ ก้มตัวลงใกล้ ประกบปากบดคลึงเก็บกลืนเสียงนั้นไว้

 

@Morning

            “ เอาออกไป!”

            “ โวยวายอะไรแต่เช้า”

            “ ก็มึง… ปล่อยกูได้แล้ว”

            “ กูทำไม หืม!”

            ผมแกล้งถามไปอย่างนั้นเอง อารมณ์ผู้ชายเซ็กส์จัดทุกคนแหละครับ คิดว่ารอบเดียวจะพอไหมล่ะ ผมเลยถือโอกาสเสียบคาไว้อย่างนั้นเลย อยากเมื่อไรก็จัดต่อไม่ต้องวุ่นวายอะไรมาก แต่ดูอีกฝ่ายจะไม่แฮปปี้ด้วย ตื่นมาปุ๊บก็โวยวายปั๊บ

            “ มึงมายังไง เดี๋ยวกูไปส่ง”

            “ ไม่ต้อง กูเอารถมา”

            “ ไม่! จอดไว้นี่แหละ กูจะไปส่ง”

            ผมยืนยันเจตนาเสียงแข็ง ร่างกายอิดโรยแบบนั้น ขืนปล่อยกลับคนเดียวมีหวังไม่ถึงบ้านแน่ และอีกอย่างผมก็อยากรู้ด้วยว่ามันพักที่ไหน กับใคร

            เห็นสีหน้าในตอนเช้า อดเป็นห่วงไม่ได้ ตาบวมเป่ง ไม่รู้เมื่อคืนนอนร้องไห้จนถึงเช้าหรือเปล่า ตัวร้อนรุ่มๆ เหมือนมีไข้คงจะช็อคน่าดูที่อยู่ๆ กลายมาเป็นฝ่ายรับซะเอง

            “one night stand ได้แล้วก็แล้วกัน มึงจะวุ่นวายทำไม” เสียงเครือสั่น สะบัดหน้าหนี ราวตัวเองเป็นนางเอกเอ็มวี   รู้ว่าทุกอย่างที่แสดงออกมาคือความอ่อนแอ แต่แปลกผมกลับขำท่าทางเหล่านั้น

            “ หึ! คิดว่ากูพิศวาสมึงซิ! มึงเป็นทาสกู สันดานชอบรังแกผู้หญิงแบบมึงต้องเจอกู เมื่อไรที่เรียกต้องมา เข้าใจไหม!”

            แกล้งกวนประสาทกลับเหมือนเคย ย้ายตัวเองมานั่งใกล้ ใช้ฝ่ามือลูบหลังอ้อยอิ่ง ลากยาวจนถึงบั้นท้ายสอบ สายตาสำรวจรอยปื้นแดง จุดจ้ำกระจายอยู่ทั่ว ทั้งที่เมื่อคืนผมรู้สึกไม่สุขไม่เสร็จ แต่ทำไมกลับทำหนักหน่วงได้ขนาดนี้

            “ ไม่เว้ย! กูไม่จำเป็นต้องฟังมึง” มันรีบเถียง ทำเสียงอึกอักพูดไม่ออก ดีดตัวออกห่าง

            “ หรอ? เหมือนมึงจะลืมไปนะว่า... กูเป็นผัวมึง”

            “ ไอ้…”

            “ รอกูเบื่อก่อนแล้วกัน ตอนนี้ก็ทนเจ็บตัวหน่อย”

            “ ไอ้เลว!”

            นี่เป็นคำด่าที่ผมรู้สึกดี ทำไมกันแค่คืนเดียวกับคนแปลกหน้า โลกแสนเซ็งของผมก็หายไปในพริบตา

 

ติดอกติดใจ มีเล่มพร้อมส่งนะคะ

คลิกเลยจ้า